lz0004

3

wana jest do rozprężarki. w której rozpręża się izentropowo /izentropa C-E/ oddając pracę i osiągając na wyjściu stan pary wilgotnej o temperaturze T_q. Wreszcie w parowniku, kosztem pobranego ciepła q_Q, następuje częściowe odparowanie czynnika i osiągnięcie wyjściowego punktu A /izoterma - izobara E-A/.

Ponieważ:

% = V ^SA " ^SE> ' q - T(S_b - S_c) - T (S_A - S_E)

dla odwróceonego obiegu Carnota mamy:

t T - T_o

2.2 Mokry_obięg_Lindego

Praktyczne zrealizowanie rozprężania C-E jest zadaniem trudnym i nieopłacalnym. Silnik pracujący na parę wilgotną o małych stopniach suchości byłby trudny do wykonania 1 posiadałby niską sprawność indykowaną. Por eważ już praca teoretyczna jest niewielka /pole C-F-E-C na »"'s. 2/ globalny e£ekt energetyczny byłby niewspółmiernie mai'.* w stosunku do kosztów i Stopnia Skomplikowania całego urządzenia.

Dlatego też, w praktyce, zastępuje się rozprężarkę zaworem regulacyjnym, który dławiąc czynnik /i - const/ zapewnia pożądany spadek ciśnienia i temperatury. Obłego uzyskany w ten sposób nosi nazwę obiegu Lindego 1 różni się od poprzednio Omawianego obiegu Carnota “wstecz" zastąpieniem lzentropy C-E przez izentropę C-D /rys. 2/. Dławienie C-D jest typową przemianą lileodwracalną i dlatego praca teoretyczna obiegu Lindego nie będzie równa polu obiegu A-B-C-D-A. Pracę l_fc dla obiegu Lindego można wyznaczyć dwoma sposobami, ponieważ:

l_t - q - q₀ » TtS_B^S_c) - T₀tS_A-_SD),

praca ta odpowiada polu A-B-C-E-Sg-Sp-D-A. Z drugiej strony, mamy    /jedynym urządzeniem dostarczającym pracę jest teraz sprężarka/ co pozwala napisać:

1    = pole ( A-B-C-F-A)

z obu powyższych równości wynika, że:

pole (Sp-D-E-Sg-s^ = pole(E-C-F-E) = teoretyczna praca rozpręś w obiegu Carnota wstecz.

4

Zestawiając powyższe wyniki zauważymy, że dla obiegu Lindego w porównaniu z obiegiem Carnota wstecz:

-    praca teoretyczna obiegu jest większa o pole E-C-F-E /praca rozprężarki/,

-    o tę samą wartość /pole s_D-D-E-s_E-s_D/ mniejsze jest pobrane ciepło q_Q.

A zatem, jak należało oczekiwać, współczynnik chłodzenia

będzie mniejszy niż dla obiegu Carnota "wstecz".

2.3 Suęhy_obieg_Lindego

Trudności powstające przy. sprężaniu pary wilgotnej, przede wszystkim niska sprawność tego procesu i narażenie elementów sprężarki na erozyjne działanie kropelek cieczy, są przyczyną kolejnej modyfikacji obiegu chłodniczego polegającej na przeniesieniu procesu sprężania w obszar pary przegrzanej. Otrzymuje się w ten sposób suchy obieg Lindego. Punkt A /rys. 3/ znajduje się na linii nasycenia, co w praktyce wymaga bądź nieznacznego przegrzania pary w parowniku, bądź zainstalowania między parowni kiem a sprężarką osuszacza, w którym następuje oddzielenie kropelek cieczy od pary suchej nasyconej. Punkt B znajduje się w obszarze pary przegrzanej na izobarze odpowiadającej temperatu rze nasycenia równej T. W skraplaczu następuje teraz wstępne och dzenie pary od T_> T do T przed rozpoczęciem kondensacji.

O

Współczynnik chłodzenia obiegu suchego jest mniejszy niż dla obiegu mokrego, ale też i straty w sprężarce są niewspółmiernie niższe.