BADANIA CEMENTU
Czas, który upłynął między wsypaniem cementu do mieszarki (czas zerowy) do momentu, w którym igła zanurza się jeszcze tylko na głębokość 0,5 mm w twardniejącym zaczynie cementowym, uznaje się za koniec wiązania i podaje w sprawozdaniu z badań w zaokrągleniu do 15 min. Jako czas określający koniec wiązania przyjmuje się moment, w którym pierścieniowa nasadka igły nie pozostawia już śladu na powierzchni badanej próbki. Można to dokładnie określić, jeśli skróci się odstępy czasu między próbami zanurzania w pobliżu punktu końcowego i zwróci uwagę, aby następujące po sobie wyniki badań niezbyt różniły się między sobą.
1 a) Widok z boku z pierścieniem Vicata w pozycji prostej, do oznaczania początku wiązania
1 b) Widok z przodu z pierścieniem Vicata w pozycji odwróconej, do oznaczania końca wiązania
1 c) Bolec do badania konsystencji normowej 1 d) Igła do oznaczania początku wiązania 1 e) Igła z nasadką do oznaczania końca wiązania
Stopień zmielenia cementu jest wyrażony wielkością powierzchni właściwej, a do jej obliczenia wykorzystuje się pomiar czasu niezbędnego do przepływu określonej ilości powietrza przez sprasowaną warstwę cementu o danej wielkości i porowatości. W warunkach normowych
powierzchnia właściwa cementu jest proporcjonalna do 4t ,przy czym t oznacza czas niezbędny do przepływu określonej ilości powietrza przez zagęszczoną warstwę cementu. Liczba i wielkość porów w danej warstwie cementu zależy od rozkładu ziarnowego cząstek cementu; przy czym określają one także niezbędny czas przepływu powietrza.
Metoda jest raczej metodą porównawczą niż bezwzględną i dlatego do kalibrowania aparatu niezbędna jest próbka wzorcowa o znanej powierzchni właściwej.
Wydanie 1 z dnia 18 11.2008 4