scan10105

BADANIA CEMENTU

1.4 Badanie beleczek

1.4.1    Metoda badań

Do oznaczania wytrzymałości na zginanie stosowana jest metoda centrycznego obciążenia.

Części beleczek złamanych w czasie badania wytrzymałości na zginanie poddawane są badaniom wytrzymałości na ściskanie na bocznych powierzchniach o wymiarach 40 mm x 40 mm.

1.4.2    Wytrzymałość na zginanie

Beleczka jest układana w aparacie do badań powierzchnią boczną na rolkach podporowych tak, aby jej oś podłużna była prostopadła do rolek podporowych. Za pomocą rolki obciążającej przenosi się obciążenie pionowo na przeciwległą powierzchni: boczną beleczki i równomiernie zwiększa nacisk o (50 ±10) N/s, aż do złamania beleczki. Połówki beleczek są przechowywane w wilgoci aż do przeprowadzenia badań wytrzymałości na ściskanie.

Wytrzymałość na zginanie R_f, należy obliczyć według wzoru w którym:

R_f =

1,5 x F_f x /

= 0,00234 xF,

f

R_f-

b-

F_f-

I-

wytrzymałość na zginanie, w niutonach na milimetr kwadratowy, długość boczna przekroju beleczki. w milimetrach, obciążenie łamiące, w niutonach, odległość między podporami, w milimetrach.

1.4.3 Wytrzymałość na ściskanie

Połówki beleczek bada się na wytrzymałość na ściskanie na powierzchniach bocznych.

Połówki beleczek umieszcza się boczną powierzchnią na środku płytki z dokładnością ± 0,5 mm i w kierunku wzdłużnym tak, aby czołowe powierzchnie beleczki wystawały około 10 mm poza płytki lub płytki pomocnicze. Obciążenie przez cały czas badania zwiększa się równomiernie, z przyrostem nacisku (2400 ± 200) N/s, aż do zgniecenia beleczki. Jeśli wzrost nacisku regulowany jest ręcznie, należy zapewnić dopasowanie wzrostu nacisku w pobliżu największego obciążenia.

Wytrzymałość na ściskanie R_c należy obliczyć według:

R ^F‘

‘ 1600

w którym:

R_c - wytrzymałość na ściskanie, w niutonach na milimetr kwadratowy,

F_c - najwyższe obciążenie przy zgnieceniu próbki, w niutonach,

1600    (= 40 mm x 40 mm) = powierzchnia płytek lub płytek pomocniczych, w milimetrach

kwadratowych.

1.4.4. Określenie wyniku badania

Wynikiem badania jest średnia arytmetyczna z sześciu wartości wytrzymałości na ściskanie, które oznaczono na komplecie trzech beleczek. Jeśli jedna z sześciu wartości oznaczeń różni się o więcej niż ±10 % od średniej z sześciu pojedynczych wartości, wówczas należy tę wartość odrzucić i obliczyć wartość średnią z pozostałych pięciu pojedynczych wartości. Kiedy dalsza pojedyncza wartość z tych pięciu różni się o więcej niż ±10 % od wartości średniej, wówczas należy odrzucić cały wynik badania.

Podać średnie arytmetyczne z zaokrągleniem do 0,1 MPa

2 Wykonanie badania konsystencji normowej (PN- EN 196-3:2006)

2.1.1 Przygotowanie zaczynu cementowego

Odważyć (500 ±1) g cementu. Określoną ilość wody, na przykład 125 g, należy albo odważyć w misce mieszarki, albo wlewać ją z cylindra pomiarowego czy biurety.

Cement należy ostrożnie wsypywać do wody, aby uniknąć strat wody lub cementu. Czas wsypywania cementu powinien wynosić co najmniej 5 s i nie może przekroczyć 10 s. Moment po zakończeniu wsypywania cementu przyjmuje się w późniejszych pomiarach jako punkt zerowy (czas zerowy). Następnie należy uruchomić mieszarkę na wolnych obrotach na 90 s.

Po 90 s mieszarkę zatrzymać na 30 s. W tym czasie zaczyn cementowy przyczepiony do bocznych ścianek miski mieszarki zdjąć odpowiednią łopatką i dołączyć do zaczynu. Na koniec ponownie uruchomić mieszarkę na niskich obrotach na dalsze 90 s. Całkowity czas mieszania wynosi 3 min. UWAGA: Inne metody mieszania zaczynu cementowego mechaniczne lub ręczne mogą być stosowane pod warunkiem, że dadzą takie same wyniki badań, jak opisana wyżej metoda mieszania.

Wydanie 1 z dnia 18.11.2008 2