sieci

Wprowadzenie

wskaźnika, określającego położenie początku strumienia niższego rzędu w ramce; ułatwia to znakomicie operacje wprowadzania i wyprowadzania strumieni o mniejszych przepływności ach w węzłach sieci; wszystkie zwielokratniane sygnały zawarte są w strukturze ramki w taki sposób, że mogą być one zidentyfikowane w obrębie ramki w momencie, kiedy zostanie określony początek ramki; uproszczenie systemu zwielokrotnienia pozwala, z kolei, na zmniejszenie liczby urządzeń, ich uproszczenie, wzrost niezawodności, ograniczenie energochłonności i w efekcie na znaczne obniżenie kosztów instalacji i eksploatacji systemu synchronicznego;

*    wprowadzenie mechanizmu wskaźnika pozwala na zmniejszenie wielkości buforów, które w technice ptezjochronicznej miały za zadanie wyrównywanie przesunięć fazowych między multipleksowanymi sygnałami; daje to w efekcie dodatkową korzyść polegającą na zmniejszeniu opóźnień;

*    SDH umożliwia zautomatyzowane, centralne, a także rozproszone zarządzanie siecią przez wprowadzenie do ramki SDH służących tym celom kanałów; dzięki zawarciu danych sterujących i zarządzających bezpośrednio w sygnale SDH są one dostępne dla wszystkich urządzeń i elementów sieci SDH; umożliwia to programowe sterowanie siecią, co ma szczególne znaczenie w zautomatyzowanej obsłudze stanów awaryjnych;

■    SDH oferuje mechanizmy scentralizowanej kontroli sieci; uzyskiwana jest ona za pośrednictwem kanałów zarządzania oraz dzięki wprowadzeni u odpowiednich protokołów sterowania siecią i sygnalizacji stanów awaryjnych;

*    zautomatyzowanie systemu zarządzania siecią oraz scentralizowanie nadzoru nad nią stwarza szerokie możliwości w zakresie rekonfiguracji sieci w stanie awarii, bądź przeciążenia jej elementów; proces rekonfiguracji może być również w dużym stopni u zautomatyzowany, a zatem realizowany bardzo szybko bez zauważalnej dla użytkownika degradacji jakości usługi telekomunikacyjnej;

■    wprowadzenie do ramki sygnału SDH informacji kontrolno-sterujących pozwoliło na opracowanie i efektywne wykorzystanie nowych elementów topologicznych sieci w postaci struktur samonaprawialnych sieci, takich jak np. struktury pierścieniowe; umożliwiają one szybką, bo w czasie nie większym niż 50 m$, i autonomiczną, tzn. niezależną od centralnego systemu zarządzania i bez jego obciążenia, reakcję struktury samona-prawialnej na awarię jej elementu; ma to istotne znaczenie dla podwyższenia niezawodności sieci;

■    w systemach SDH, dzięki sprawnemu systemowi zarządzania siecią oraz jej kontroli, stworzone są możliwości daleko efektywniejszego w porównaniu z sieciami plezjo-chronicznymi wykorzystania jej zasobów, co jest ważnym elementem podniesienia wskaźników ekonomicznych tych systemów;

■    hierarchii synchroniczna może być łatwo wprowadzona do istniejącej sieci; strumienie generowane przez aktualnie wykorzystywane systemy PDH mogą być bez trud-