skanuj0006 (45)

ta część jest najmniej jednolita: początek zbliżony do części 2: potem przypomina romans przygód -western: szybkie, nagłe zmiany w akcji, częste kontrasty, stopniowanie napięcia, motywy grozy i nadziei na przemian (wpływ powieści Coopera młodzieńczych lektur Sienkiewicza)

Czyli wyraźna luźność strukturalna, bo Za chichem stanowią 3 części o innej formie gatunkowo-kompozycyjnej i innej tematyce; to „nowele zatytułowane zbiorowo Zu chlebem‘\ różniące się też stosunkiem motywów opisowych i dynamicznych, stopniem uszczegółowienia, obiektywizacji i liryzacji fabuły.

Jako całość posiada wg Tadeusza Bujnickiego formę rozbudowanego opowiadania, tzw. opowiadania „szkicu powieściowego”; wyznaczniki tej odmiany gatunkowej to:

-    rozbudowana, wielozdarzeniowa fabuła,

-    „epicki”, a nie „dramatyczny” (konfliktowy) układ motywów,

-    znaczna rozległość czasu fabularnego,

-    wyeksponowana rola w ieloaspektowej narracji.

Dodatkowo w Zu ch/ehem wyrazista odrębność części, więc jest to utwór stojący na pograniczu noweli (w budowie części) i szkicu powieściowego (w budowie całości).

8.    Typy narracji w utworze.

To utwór „opowieściowy” do słuchania.

Cechuje go przewaga struktur narracyjnych nad formami dialogu i monologu.

4 plany narracyjne:

1.    względnie obiektywna relacja z przebiegu kolejnych zdarzeń (burza na oceanie, zagłada Borowiny, walka orlika z żywiołem, niektóre opisy)

2.    komentarz towarzyszący bezpośrednio zdarzeniom i działaniom postaci

3.    wszechwiedzące ujecie publicyStyczno-reporterskie - najwyraźniejsze na początkach rozdziałów

4.    narracja „mieszana” konstrukcja mowy pozornie zależnej (wspomnienia bohaterów)

9.    Miejsce utworu w cyklu utworów ludowych i amery kańskich

Za chlehem stoi na pograniczu 2 cyklów: „amerykańskiego” i „ludowego”; z obu coś zaczerpnęło:

-    z pierwszym łączy utwór egzotyka tła, forma opisu, pierwiastki romantyczne, kreacja silnego bohatera (Orlik);

-    z drugiego - charakterystyczny typ ludowej postaci, pesymistyczna konstrukcja jej losu (zakończona akcentem „niezasłużonej” śmierci), tendencyjność i chwyty naturalistyczne.

To utwór „przejściowy” o niezdecydowanym profilu ideowo-artystycznym.

46