(w odniesieniu do mezozymów)
zmniejszona ilość interakcji hydrofobowych, niższa zawartość proliny,
niższy udział argininy w puli aminokwasów zasadowych (niższa wartość
stosunku Arg/Arg+Lys),
obniżona ilość mostków solnych (par jonów),
niższy współczynnik kohezji (obniżona spójność molekuły),
stabilizacja a-helis (u nielicznych psychrozymów, np. izomerazy
triozofosforanowej z antarktycznego szczepu Moraxella TAI 37),
wyższa zawartość reszt Gly (w niektórych lipazach antarktycznych
bakterii), które są korzystniejsze energetycznie, ponieważ ułatwiają
konformacyjne modyfikacje białka podczas katalizy w niskich
temperaturach,
większa liczba oddziaływań z rozpuszczalnikami na powierzchni molekuły, spowodowana wzrostem liczby reszt polarnych w tym obszarze, wysoka giętkość stanu sfałdowania bez istotnych zmian w strukturze II-rzędowej, za to z licznymi zmianami w pętlach łańcucha polipeptydowego, często dłuższych niż w mezofilnych odpowiednikach,