skanuj0035 (3)

[Fe(SCN)₄] + 6 F ^ [FeF«]³' + 4 SCN'

czerwony    bezbarwny

Jony F” zamaskowały jony Fe³⁴ i dzięki temu możemy dostrzec niebieskie zabarwienie wyekstrahowanego związku kompleksowego K₂[Co(SCN)₄],

Kationy Ni²' wykrywamy w reakcji z dimetyloglioksymem. Jest to substancja organiczna, której 1% roztwór etanolowy, wytrąca w zakresie pH od 5 do 10, bardzo charakterystyczny różowo-czerwony osad z jonami Ni²⁺.

Dimetyloglioksym, jako słaby kwas, w środowisku amoniakalnym dysocjuje w znacznym stopniu:

+ :NH₃

+ NH₄⁺

HO—N. CH₃

I

HO— N^CH₃

h₂dmg

(dimetyloglioksym)

N ^ch3

HO—N^CH₃ I1DMG”

(anion dimetyloglioksymu)

Aniony HDMG wytrącają z kationami Ni²⁺ wspomniany już osad kompleksu wewnętrznego:

Ni²’+ 2 HDMG" £ NifHDMG),

itóowo-czerony

W płaskiej cząsteczce dimetyloglioksymianu niklu(Il) widoczne są 2 pierścienie sześcio- oraz 2 pierścienie pięcio- członowe. Utworzone zostały dzięki wiązaniom jonowym i koordynacyjnym centralnego jonu Ni^2r z atomami

ligandowymi O i N, a także wiązaniom wodorowym pomiędzy anionami HDMG .

Dimetyloglioksym kompleksuje wiele kationów 2 i 3 grupy. Zauważmy, że reagując z jonami Fe²' w środowisku NH₃, daje roztwór czerwono zabarwiony, natomiast powstanie różowo-czerwonego osadu (też w obecności amoniaku) jest już reakcją specyficzną kationu Ni²*.

Zajmijmy się ponownie roztworem chlorków pozostałych kationów 3 grupy. Gotowanie roztworu ma na celu odpędzenie resztek H₂S (pozostałość po rozpuszczeniu siarczków w IM roztworze HC1). Kolejne etapy to: zobojętnienie roztworu 6M NaOH i dodanie małego nadmiaru (3 krople), a następnie ogrzewanie przez kilka minut i odwirowanie osadu na gorąco.

(W tych warunkach Na[Cr(OIi)4] hydrolizuje i jako CrCOHh przechodzi do osadu).

W ten sposób dokonaliśmy rozdzielenia kationów - jony Fe²*, Mn²* i Cr³* strąciły się w postaci wodorotlenków:

T

Fe²*+2 HO" £ Fe(OHb T

Mn²* + 2 HO' żt Mn(OHl-)

T

Cr³* + 3 HO Ii Cr(OHK ale nie [Cr(OH)₄] !!!

Natomiast Al³* i Zn²* przeszły do zasadowego roztworu jako gliniany i cynkany:

Al³*+ 4 HO" H [AI(OI I)₄]‘

Zn²*+ 4 HO" Ii (Zn(OH)₄]²~

Do analizy tego roztworu wrócimy po zbadaniu osadu wodorotlenków: Fe(OHl-). Mn(OHF) i CrfOHk

69