Skanowanie 11 10 28 47

przechodzenia przez niego impulsów, nosi nazwę torowania drogi dla impulsów. Przy długotrwałym drażnieniu włókien dośrodkowych ośrodek nerwowy ulega zmęczeniu wskutek zaburzenia przekazywania pobudzenia w synapsach międzyneuronowych. Ośrodki nerwowe przebywają w stanie większego lub mniejszego pobudzenia (tonusu).

W obrębie ośrodków nerwowych dopływające impulsy uczynniają łańcuchy neuronów wstawkowych, wzajemne połączenia których umożliwiają pobudzenie znacznej liczby neuronów. Droga impulsu przewodzonego przez akson, który dzięki swym rozgałęzieniom przekazuje ten impuls coraz większej liczbie neuronów, nazywana jest zwielokrotnionym łańcuchem neuronów. Uczynnienie takiej drogi może znacznie poszerzyć efekt działania pojedynczego impulsu. Połączenia jednak neuronów wstawkowych w ośrodku nerwowym mogą tworzyć również obwód zamknięty, w którym przez rozgałęzienia aksonu pierwszego neuronu impulsy są przekazywane dwiema drogami do dwóch następnych neuronów, by za ich pośrednictwem powrócić znowu do neuronu pierwszego. Ten typ połączenia nosi nazwę zamkniętego łańcucha neuronów. Krążenie impulsów w zamkniętym łańcuchu neuronów przedłuża czas trwania procesu pobudzenia w ośrodku nerwowym. W opisanych typach połączeń neuronalnych występuje rozbieżność (dywergencja) i zbieżność (konwergencja) unerwienia. Gdy końcowe rozgałęzienia jednego aksonu kończą się w postaci synaps na licznych neuronach postsynaptycznych, mówimy o rozbieżności unerwienia, schodzenie się natomiast różnych aksonów na jednym neuronie pośredniczącym lub odśrodkowym nazywane jest zbieżnością unerwienia. W ośrodkach nerwowych utrzymywana jest zarówno zbieżność, jak i rozbieżność informacji. Każdy bowiem oddzielny neuron otrzymuje poprzez swe synaptyczne wejścia informacje od wielu innych neuronów lub receptorów, integruje te informacje i przekazuje je następnie za pośrednictwem rozgałęzień końcowych swego aksonu wielu innym neuronom. Szczególnie duża zbieżność unerwienia występuje na neuronie ruchowym rdzenia kręgowego, z którego wychodzi impuls do narządu wykonawczego.

Stopień pobudzenia neuronów ruchowych reguluje postsynaptyczne hamowanie zwrotne, zachodzące przy udziale neuronów hamujących. Aksony bowiem neuronów ruchowych w rogach brzusznych rdzenia kręgowego oddają wypustki kończące się na komórkach hamujących, które z kolei tworzą synapsy hamujące na tych samych, a często również na sąsiednich neuronach odśrodkowych. W ten sposób powstający w neuronach odśrodkowych proces pobudzenia szerzy się prostą drogą na obwód do mięśni, a poprzez odgałęzienia aksonów aktywuje komórki hamujące, które zmniejszają pobudzenie neuronów wyjściowych. Wskutek tego ograniczane jest nadmierne pobudzenie w ośrodku nerwowym mogące szerzyć się na zasadzie promieniowania na sąsiednie neurony, a same neurony ruchowe automatycznie są chronione przed nadmierną aktywnością.

Jeśli impulsy dośrodkowe przewodzone przez włókno aferentne pobudzają neuron docelowy, a poprzez odgałęzienia tego włókna aktywują hamujący neuron wstawkowy, który z kolei wywołuje hamowanie postsynaptyczne innych neuronów, mówimy o postsynaptycznym aferentnym hamowaniu obocznym (kolate-ralnym). Ten typ hamowania ogranicza również nadmierne promieniowanie pobudzenia w ośrodku nerwowym.