Skanowanie 11 10 29 19 (6)

stawicielstwa odruchu bezwarunkowego. Wytworzone w nim impulsy przekazywane byłyby wreszcie przez drogi odśrodkowe do odpowiedniego efektora.

Początkowo bowiem sądzono, że wytwarzanie się połączeń czynnościowych między wymienionymi ośrodkami (centralne zamykanie luku odruchu warunkowego) zachodzić może tylko w obrębie kory mózgowej. Dalsze badania jednak wykazały, że odruchy warunkowe wytwarzać się mogą także u zwierząt pozbawionych kory i że czynnościowe połączenia powstawać mogą co najmniej na trzech poziomach integracyjnych:

1)    na poziomie układu siatkowatego pnia mózgu,

2)    w niektórych obszarach podwzgórza oraz w układzie rąbkowym,

3)    w korze mózgowej oraz ośrodkach podkorowych.

Zamykanie tuku odruchu warunkowego może zachodzić na tych poziomach integracyjnych ośrodkowego układu nerwowego, gdzie istnieją odpowiednie ośrodki kojarzeniowe i warunki do konwergencji (zbiegania się) impulsacji nerwowej. Powstawanie złożonych pełnowartościowych odruchów warunkowych wymaga obecności kory mózgowej. Łuki odruchowe prostszych odruchów warunkowych zamykają się na poziomie struktur podkorowych. Kora, regulując pobudliwość struktur podkorowych, ułatwia zamykanie na ich poziomie łuków odruchów warunkowych. Ponieważ odruchy te są w większości przypadków złożonymi reakcjami całego organizmu wykazującymi komponentę somatyczną i autonomiczną, struktura ich łuków odruchowych - szczególnie ich części centralnej obok określonych pól kory mózgowej (strefy czuciowe, ruchowe, asocjacyjne, korowe struktury układu rąbkowego), także wiele struktur podkorowych (układ siatkowaty pnia mózgu, przegroda, hipokamp, podwzgórze i jądra podstawy mózgu), wraz z ich wzajemnymi połączeniami.

1.7.2.

Analityczno-syntetyczna czynność kory mózgowej

W warunkach naturalnych na organizmy zwierzęce działa wiele różnych bodźców. Bodźce te rzadko występują pojedynczo. Najczęściej mamy do czynienia z zespołami podniet działających jednocześnie lub w pewnej kolejności po sobie (bodźce zespołowe). Zwierzęta w jednych przypadkach reagują na te złożone zjawiska jako całość, w innych - wyodrębniają poszczególne składniki i prowadzą zróżnicowanie bodźców zespołowych na podstawie tej lub innej cechy. Analiza i synteza bodźców zewnętrznych i wewnętrznych, prowadząca do takich lub innych reakcji przystosowawczych, zachodzi na różnych poziomach układu nerwowego ośrodkowego. Wyrazem jej jest np. zamykanie się prostych odruchów warunkowych na poziomie struktur podkorowych.

Swoista dla kory mózgowej postać analizy i syntezy umożliwia zwierzętom dokładne różnicowanie bodźców według ich znaczenia biologicznego oraz wytworzenie złożonych odruchów warunkowych. Przy różnicowaniu bodźców bardzo ważną rolę odgrywa też, prócz procesu pobudzenia, towarzyszący mu stale proces hamowania. Dzięki analityczno-syntetycznej działalności kory mózgowej pies np. łatwo poznaje dźwięki różniące się od siebie o 1/8 tonu, odróżnia 72    uderzenia taktomierza z częstością 100/min od uderzeń z częstością 96/min,