skany10

Istnieje kilka sposobów skracania przypisów:

XVII.    Jeśli korzystamy z książki przywołanej już raz wcześniej można skorzystać ze skrótu „op. cit." (opus citaium), ew. „dz. cyt.” (dzieło cytowane)¹. Możemy również podać inną stronę, jeśli korzystamy z innego fragmentu tego dzieła². W każdym razie wiadomo, że chodzi o Mercedes-benz.

XVIII.    Nie moglibyśmy już teraz użyć skrótu op. cit. względem Masłowskiej ponieważ przywołałem już dwie jej książki. Możemy natomiast skrócić tytuł jednego z nich i nie podawać już miejsca

i roku wydania³. Raz skróconą wersję tytułu należy konsekwentnie powtarzać.

XIX.    Jeżeli odsyłamy do pozycji wymienionej w przypisie bezpośrednio poprzedzającym obecny, stosujemy formułę ,Jbidem^,\ ew. polskie „Tamże”⁴. Możemy również zmienić stronę⁵.

XX.    Jeśli odwołujemy się do innego dzieła autora, który został przywołany w przypisie bezpośrednio poprzedzającym obecny⁶, można użyć formuły "Idem" (poi. "Tenże'’, "Tegoż"), lub "Eadem" (poi. "Tejże", "Taż")⁷. Skrótów tych używa się również przy korzystaniu ze zbiorów tekstów jednego autora⁸.

XXI.    Jeśli nie można ustalić miejsca lub roku wydania, mię:-posłużyć się skrótami: [b.m.] - brak miejsca, [b.r.] - brak icki [b.m.r.] - brak miejsca i roku⁹.

XXII.    No i ostatnie już udogodnienie: możliwość tworzenia l i tów¹⁰, które można przywoływać zamiast całego opisu¹¹.

Konsekwencja

Jest to najważniejsza zasada przy sporządzaniu przypisów. 1 Tz kłady: jeśli zdecydujemy się na skróty łacińskie, to nie możeno. jednym z przypisów nagle użyć wyrażenia „Tamże”; jeśli pos an wimy skróty łacińskie w przypisach pisać antykwą (istnieje ta! możliwość), to nie można w trakcie pracy naglę zacząć używać n nich kursywy; jeśli raz użyjemy oznaczenia W:, to nie można nagi zamienić go na [w]: itd. Co ciekawe, nawet jeśli robimy coś błęlinii lecz konsekwentnie, to częstokroć nie zostaje to przez sprawo: jącego pracę uznane za błąd!

27

1

   P. Huelle, op. cit.

2

   P. Huelle, op. cit., s. 102.

3

   D. Masłowska, Wojna polsko-ruska..., s. 125.

4

   Ibidem.

5

   Ibidem, s. 34-35.

6

   J. Gaarder, Świat Zofii, wyd. 2, Warszawa 1995.

7

   Idem, Przepowiednia Dźokera, wyd. 2, Warszawa 1996.

8

   F. K. Dick, Na obraz i podobieństwo Yanceya. W: Idem, Ostatni Pan i Władca, Poznań 1990.

9

   J. K. Ancuta, Prawo zupełne wiary■ katolickiej w Koronie i W.X.L., [b.m.] 17< 7.

10

   N. Mason, Pink Floyd. Moje wspomnienia [dalej cytowane jako PFMW], Poznań 2005.

11

   PFMW, s. 210.