Skan 6

Ciągłość religijna to obecność stronnictw religijnych takich jak saduceusze, faryzeusze. Nikt nie zaprzecza jakoby nie istnieli.

Jest więc ciągłość działalności Jezusa z Tradycją (zob. Mt 5, 17, gdzie Jezus wyraźnie wskazuje, że przyszedł dopełnić Prawo, zachowuje wszystkie przykazania już od czasów dzieciństwa).

c)    kryterium nieciągłości albo niezgodności - Jezus wyrasta ponad wszystkie stronnictwa i zwyczaje. Tu będzie niezgodność ze środowiskiem i Tradycją: „A Ty jadasz z celnikami i grzesznikami”. Nie było takiego zwyczaju, aby porządny Żyd zniżał się do poziomu wyżej wymienionych ludzi. Nigdy też nie było takich możliwości, aby ktokolwiek uzdrawiał w szabat. Messner mówi, ze te uzdrowienia w szabat dokonywane przez Jezusa są najbardziej autentyczne, bo powodowały wiele sporów i przyczyniały się do Jego rozgłosu.

Inny przykład: Jezus nazywa Boga - Abba - Tatusiu. Tutaj znowu „wyrasta” ponad zwyczaj. Nikt nigdy nie ośmielił siebie nazwać Synem Bożym - robi to dopiero Jezus.

Kolejny przykład: „ukamienowanie jawnogrzesznicy” - podchwytywany Jezus („Mojżesz takie kazał kamienować”) odpowiada, że ,jeżeli jesteś bez grzechu to rzuć pierwszy kamieniem”

d)    kryterium zgodności słów z czynami Jezusa - wszystkie słowa i czyny udowodnił Jezus wydając się za nie na krzyżu: „zawsze wypełniam wolę mego Ojca”

Jak tworzyła się Ewangelia? Kto na początku był jej przekazicielem?

Formacja przebiegała w trzech etapach:

• Okres I - obejmuje nauczanie i publiczną działalność Jezusa. Jest to punkt wyjścia Ewangelii kanonicznych (Synoptyków i św. Jana). Jezus głosi słowo Dobrej Nowiny o Królestwie Bożym¹⁷ nie tylko anonimowym tłumom, lecz również specjalnie wybranym uczniom, którzy towarzyszyli Mu od początku, patrzyli na Jego czyny, słuchali Jego słów, dzięki czemu mogli stać się świadkami Jego życia i nauki. Wykładając im ustnie swą naukę, Jezus używał ówczesnych sposobów przedstawiania treści dydaktycznych, prościej, ówczesnych form literackich, takich jak, np. parabola - przypowieść:

-    mówiąc do rolników posługiwał się ich językiem - przypowieść o ziarnku gorczycy;

-    mówiąc do osób zajmujących się domem, gospodyń, zarządców -przypowieść o kwasie i zaczynie;

Te mądrościowe opowiadania (przypowieści) odnosiły się zwłaszcza do uczonych w Piśmie i Prawie - faryzeuszów. Na innym miejscu, gdy wzywa do nawracania i pokuty¹⁸, gdy zachęca do naśladowania¹⁹, gdy wyraźnie poucza jak żyć - kazania na Górze²⁰. Naukę swoją Jezus wyjaśniał grupie wybranych - Apostołom, bo wiedział, że oni będą nauczali w Jego imię pozostałych.

Czy zatem Jezus kazał spisać swoją naukę i czyny?

Odpowiedź na to pytanie znajduje się u Mk 16, 15-18, w nakazie misyjnym.

¹⁷    ł,k 4, 43.

¹⁸    Ml I, 14-15.

Mk 8, 34.

⁷⁰ Ml 5. 7n; Łk 6, 17n.

6