str03

ZARYS ROZWOJU MIN KONTAKTOWYCH

Myśl skonstruowania ładunku wybuchowego umieszczonego w kadłubie wodoszczelnym, który raziłby podwodną część kadłuba okrętu, zaczęto w praktyce realizować na początku XIX w., gdyż zdawano sobie sprawę, że uszkodzenie okrętu w części położonej poniżej linii wodnej daje największe możliwości jego zatopienia. Pierwsze próby doświadczalne w tym kierunku przeprowadzano w Rosji w latach 1807—1812. W okresie 1822—1832 rosyjski uczony P. L. Szylling prowadził pomyślnie zakończone prace doświadczalno--konstrukcyjne, w rezultacie czego Rosja stała się posiadaczem miny morskiej — nowego i groźnego środka bojowego w walce na morzu.

Podobne prace przeprowadzono w Stanach Zjednoczonych w 1829 r. i w Anglii w 1837 r.

W Rosji w latach 1840—1847 fizyk i elektrotechnik Boris S. Jakobi, z grupą specjalistów wojskowych, opracował kilka typów min morskich oraz sposoby ich taktycznego wykorzystania.

W działaniach bojowych na morzu po raz pierwszy w historii użyła min morskich flota rosyjska w czasie wojny krymskiej (1853—1856). W ramach realizowanego planu obrony wybrzeża na Morzu Czarnym i Bałtyku postawiono ogółem około 2600 min. Tylko dla obrony podejść do Kronsztadtu postawiono w Zatoce Fińskiej 372 miny galwaniczne i 50 mechaniczno-uderzeniowych, tzw. pirotechnicz-