Tuner UKFh 100 MHz75

Superreakcyjny tuner UKF 68-100 MHz

+    6-9 V, 0.8-0.9 mA

wyjście (do wzmacniacza)

L1 i L2 (cewki bezrdzeniowe, tzw. "powietrzne) - takim samym drutem (1 mm) i o takiej samej średnicy zewnętrznej (10 mm).

L1 - 2 zwoje. L2 - 4 zwoje, długość cewki ok. 8 mm. Odległość między L1 i L2 dobrać eksperymentalnie. L1 i L2 ułożone są w jednej linii (na wspólnej osi geometrycznej i z odstępem około 1-2 cm). L3 - dławik na rdzeniu ferrytowym, średnica zewnętrzna 5 mm, 60 zwojów drutem 0.1 mm, zwoje te nawijamy w jednej wartstwie.

Tranzystor - dowolny wysokoczęstotliwościowy, np. BF519, BF520, a jeszcze lepiej współcześniejszy, np. BF199 lub BF240.

Rezystor R4 ma wartość 10 omów.

Cewki L1 i L2 w miarę możliwości nawijamy srebrzanką (oczywiście klasyczny drut miedziany również wchodzi w grę).

Antena to około 100 cm przewodu miedzianego lub aluminiowego o średnicy 3 mm (można także podpiąć się do anteny telewizyjnej).

Układ pobiera 0.8 do 0.9 mA (jest to wartość optymalna, którą ustalamy poprzez zmianę wartości rezystora R1).

Tuner podłączamy do wzmacniacza ekranowanym przedowem. Cały układ najlepiej wykonać na płytce drukowanej lub uniwersalnej i umieścić go w blaszanej puszce. Puszeczkę tę łączymy z punktem oznaczonym na schemacie jako "ekranowanie".

Istnieje możliwość przesunięcia zakresu lekko wzwyż, aby móc odbierać wszystkie stacje z tzw. górnego UKF (a nie tylko do 100 MHz) —> wystarczy zmodyfikować wartość kondensatora C1 i/lub zmniejszyć nieznacznie liczbę zwojów cewki L2 (np. do 3).

schemat: Romuald Bartkowicz (Młody Technik, 1975) przerysowanie: Marcin Perliński (2013)