TWG3 1

Badania Simona Kuznets’a nad wzrostem gospodarczym narodów

Kolejnym ekonomistą który przyczynił się do rozwoju teorii wzrostu gospodarczego był Amerykanin Simon Kuznets, profesor ekonomii uniwersytetu Harvarda.

Urodzony w 1901 roku Simon Kuznets rozpoczął badania nad wielkością strukturą i dynamiką produktu narodowego Stanów Zjednoczonych w 1933 r., a więc w okresie, gdy główny ówczesny nurt ekonomii koncentrował się na warunkach i środkach przezwyciężania kryzysu gospodarczego oraz na metodach interwencjonizmu państwowego.

Zgromadził on wielki zasób danych statystycznych obrazujących wielkość produktu narodowego oraz nakładów ponoszonych dla jego wytworzenia, jak również dotyczących struktury produkcji i zatrudnienia, podziału dochodów oraz strumieni przepływu nakładów i dochodów. Stał się on niewątpliwie pionierem w dziedzinie badań empirycznych nad wielkością i dynamiką wzrostu produktu narodowego i stworzył nową metodę badań posługując się pojęciem wartości dodanej według gałęzi produkcji, a następnie rozwinął metodę obliczania produktu narodowego na podstawie strumieni dóbr finalnych brutto (Gross Finał Goods), która stała się podstawową metodą badawczą stosowaną we wszystkich krajach, w których panowała i nadal istnieje gospodarka rynkowa.

Początkowe badania Kuznetsa dotyczyły przede wszystkim gospodarki Stanów Zjednoczonych, lecz wkrótce rozszerzył je na analizę innych krajów porównując ich warunki rozwoju w czasie oraz w układzie terytorialnym (przestrzennym).

W 1947 roku z inicjatywy Kuznets’a została powołana instytucja badawcza pod nazwą International Association for Research in Income and Wealth (Międzynarodowe Stowarzyszenie Badań nad Dochodem i Bogactwem), która rozwinęła badania nad produktem narodowym w historycznych procesach jego wzrostu w różnych krajach.

Pewnego rodzaju syntezą i podsumowaniem jego badań stała się - wydana w 1971 roku - książka Economic Growth of Nations. Total Output and Production Structure (Wzrost gospodarczy narodów. Produkt i struktura produkcji)\ Książka ta oraz cały dorobek naukowy Simona Kuznetsa stały się podstawą przyznania mu w 1971 roku nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii.

Próba syntetycznego ujęcia najważniejszych osiągnięć badawczych Simona Kuznetsa skłania przede wszystkim do wyeksponowania jego dorobku w dziedzinie metodologii obliczania produktu narodowego brutto, a więc empiryczne badania dotyczące wielkości i struktury produkcji oraz wielkości i struktury nakładów ponoszonych dla uzyskania określonego produktu; badania nad strukturą produkcji i zatrudnienia; metody pozwalające uchwycić podział dochodów oraz analizę przepływu nakładów i dochodów. Szczególne znaczenie ma wprowadzona przez niego nowa metoda badań posługująca się pojęciem wartości dodanej według gałęzi produkcji, a następnie rozwinięta metoda obliczania produktu narodowego na podstawie strumieni dóbr finalnych brutto (Gross Finał Goods), która stała się podstawową metodą badawczą stosowaną we wszystkich krajach oraz w instytucjach ekonomicznych prowadzących badania nad dochodem narodowym i nad produktem krajowym brutto.

¹ Książka ukazała się nakładem The Belknap Press of Harvard University Press. Cambridge Mass 1971; wydanie polskie: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 1976.