vojta
2

stadiach rozwojowych była pominięta stymulacja ontogenezy postawy,

Pojęcie wczesnej rehabilitacji dzieci z m.p.dz. jest jednak pojęciem względnym i wiąże się z momentem uchwycenia objawów uszkodzenia o.u.n. Jeżeli nie istnieją żadne zasadnicze przeciwwskazania, rehabilitację rozpoczyna się zaraz po rozpoznania lub zaistnieniu podejrzenia o m.p.dz. Rehabilitacji powinno być poddawane każde „dziecko ryzyka" u którego stwierdza się średnio ciężkie zaburzenia koordynacji ruchowej pochodzenia centralnego (Vojta). W tym ujęciu rehabilitację można rozpoczynać już na oddziale noworodków. Lindemann pisze, że dziecko nie jest nigdy zbyt młode do rozpoczęcia odpowiednio dobranego postępowania usprawniającego. Odraczanie rehabilitacji do momentu ustalenia rozpoznania powoduje często znaczne straty (gorsze efekty, rozwój patologicznej motoryki, powstanie przykurczy, zniekształceń itp.)-

Zasada systematyczności nie wymaga specjalnych wyjaśnień. Trzeba tylko podkreślić, że wszelkie przerwy w usprawnianiu powodują znaczne szkody, nieproporcjonalne często do czasu trwania przerwy. Przerwy te, niezależnie od strat czasowych, wpływają niekorzystnie na stan dziecka, przyczyniając się do rozwoju przykurczy i deformacji oraz wytwarzania nieprawidłowych nawyków ruchowych.

X

Zasada współpracy rodziców jest obecnie powszechnie uznawana za jedną z najważniejszych zasad rehabilitacji dzieci dotkniętych m.p.dz. Dzieci takie wymagają wieloletniego często usprawniania i ciągłej opieki. Takiego postępowania nie zapewni wszystkim tym dzieciom żaden ośrodek lecznictwa zamkniętego, nie mówiąc już o niekorzystnym wpływie długotrwałej hospitalizacji. Codzienne ambulatoryjne usprawnianie dzieci z m.p.dz.