wyspa mateusza

-Yl #v

Wyspa św. Mateusza. Wyspa na Morzu |

Beringa oddalona 295 km od wybrzeży Alaski, £j

Rok 1944: Straż przybrzeżna USA instaluje na wyspie system nawigacyjny LORAN i pozostawia 19 ludzi do jego obsługi.

Po kilku miesiącach stacja została zamknięta i wszyscy ludzie opuścili wyspę.

Renifery pozostawiono na wyspie same.

Okazało się, że wyspa jest bardzo bogata w ulubiony przysmak zwierząt - porosty.

Brak zagrożeń ze strony drapieżników oraz obfite źródło pokarmu sprawiły, że zwierzęta zaczęły się szybko rozmnażać.

Lato 1957: W ramach badań naukowych wyspę odwiedzają

ludzie.

W ciągu 13 lat populacja reniferów zwiększyła się z 29 do

1350 osobników.

Zwierzęta cieszą się doskonałym zdrowiem, są wręcz grube,

dzięki pożywnej diecie z porostów.

Lato 1963: Badacze znów odwiedzają wyspę św. Mateusza.

W przeciągu 6 lat populacja zwierząt wzrosła do 6000

osobników.

Nieograniczony apetyt stada sprawił, że z wyspy zniknęły i porosty. Stado żywiło się już wyłącznie trawą.

HIM

Z powodu zwiększonej konkurencji podczas zdobywania pożywienia, wyraźnie spadła waga ciała osobników w stadzie.

Przy ograniczonej ilości zasobów pożywienia i tak wielkiej populacji, zwierzęta nie były w stanie przeżyć zimy.

W przeciągu kilku miesięcy liczebność stada spadła o ponad 99%!

Bez możliwości reprodukcji stado wyginęło całkowicie w

latach 80-tych.

Bogactwa naturalne wyspy były podstawą szybkiego wzrostu populacji stada lecz zarazem także przyczyną jego zagłady.

i*,

'-vw.u