w chorobie wiencowej (2)

5.    Nitmglyccrinum prolongatom - tabletki 0,0026 i 0,0064 g; stosuje się doustnie I labl. co 12 godz.

6.    Nitroderm TTS (Dcponit S, -10, Nitrodisk) - plaster 0,005 i 0,01 g; stosuje się miejscowo na skórę (z plastra uwalnia się odpowiednio 0,005 i 0,01 g nitrogliceryny/dobę).

7.    Nitrocard - maść 0,02 g/I g; stosuje się miejscowo wcierają niewielki) ilość maści w skórę okolicy przedsercowej.

24.3. Leki stosowane w przewlekłej niewydolności wieńcowej oraz profilaktycznie przed napadami

W przewlekłej niewydolności wieńcowej oraz jako profilaktykę napadów bólów stosuje się leki P-adrenolityczne (leki z wyboru), często kojarzone z azotanami, ponadto leki blokujące kanały wapniowe oraz azotany o przedłużonym działaniu. Ostatnio wprowadzono do lecznictwa (profilaktyki) choroby wieńcowej leki cytoprotekcyjne (trimctazydyna) oraz lek o unikalnym zakresie działania - molsydominę.

24.3.1. Leki p-adrenolityczne

Działanie

Leki te działają przeciwdusznicowo na drodze 2 mechanizmów:

1.    Hamują czynność serca - zwalniają akcję serca, zmniejszają objętość minutową serca oraz działają hipotensyjnie, co zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen.

2.    Znoszą wpływ na serce endogennych amin katecholowych, które zwiększają zużycie tlenu przez komórki mięśnia serca.

Spośród wielu leków p-adrenolitycznych stosuje się w zasadzie tzw. wybiórczo działające leki P-adrenolityczne, blokujące głównie receptor P,. Jedynym wyjątkiem jest propranolol, bardzo chętnie stosowany w profilaktyce choroby wieńcowej (jeśli nie ma przeciwwskazań).

Zastosowa

nia

•    Propranolol - jest wskazany głównie w nawracających napadach dusznicy bolesnej oraz napadach występujących w nocy. Szczególnie korzystny wpływ wywiera u chorych z nadciśnieniem.

•    Inne leki p-adrenolityczne - stosowane w dusznicy bolesnej różnią się od propranololu przede wszystkim niektórymi właściwościami far-makodynamicznymi, a mianowicie stopniem zmniejszania kurczliwo-ści mięśnia sercowego i częstości pracy serca. Dotyczy to zwłaszcza P-blokcrów o działaniu wybiórczym (accbutolol, atenolol, metopro-lol). Wskazania dla nich nie różnią się od wskazań dla propranololu, a rzadziej wywołują działania niepożądane.

•    Leki p-adrenolityczne posiadające wewnętrzną aktywność sympa-tykomimetyczną (pindolol, alprenolol, oksprenolol, accbutolol, tymo-lol) nieznacznie tylko zwalniają czynność serca, w mniejszym stopniu

Lek	Działanie kardioselektywne		Działanie
	tak	nie
Acebutolol	+		Stabilizacja błony
Pindolol		+	oraz wewnętrzna
Alprenolol		+	aktywność
Oksprenolol		+	sympatykomimetyczna
Propranolol		+	Stabilizacja błony
Metoprolol	+
Tymolol		+	Wewnętrzna aktywność
			sympatykomimetyczna
Nadolol		+
Sotalol		+	Inne działania
Atenolol	+ •	+

upośledzają jego kurczliwość i mogą być podawane z mniejszą obawą wywoływania objawów niewydolności.

Preparaty i dawkowanie (3-blokcrów omówiono w rozdz. 12.

24.3.2. Leki blokujące kanały wapniowe

Blokery kanałów wapniowych zmniejszają kurczliwość mięśnia sercowego i zmniejszają zużycie tlenu przez ten mięsień, ponadto działają bezpośrednio hamująco na układ bodźcoprzewodzący, rozszerzają naczynia wieńcowe, a niektóre z nich działają antyagregacyjnie.

[Leki te stosowane jako przeciwnadciśnieniowc i antyarytmiczne działa-ją też jako skuteczne leki przeciwdusznicowe. Do blokerów kanałów wapniowych należą znane leki o ugruntowanej wartości terapeutycznej (mfedypin^, diltiazem, werapamil) oraz nowe leki niedawno wprowadzone do terapii niedomogi wieńcowej (nitrendypina, nikardypina,<4iisqldypfn3ł). I.cki le w mniejszym stopniu upośledzają kurczliwość mięśnia sercowego.

Grupa"antagonistów wapnia wpływa na obie składowe bilansu tlenowego serca: dzięki działaniu rozkurczowemu leki z grupy antagonistów wapnia poprawiają przepływ wieńcowy, a poprzez wpływ na oporowe tętnice systemowe obniżają istotnie obciążenie następcze serca, zmniejszając zapotrzebowanie tlenowe. Antagoniści kanału wapniowego dobrze wchłaniają się z przewodu pokarmowego i są metabolizowani w wątrobie. Można je podzielić na 5 grup:

1.    Pochodne difenyloalkiloaminy - werapamil i fendylina.

2.    Pochodne benzodiazepiny - diltiazem.

3 Pochodne dihydropirydyny - gifedypina, fclodypitifo, isradypina, mfi-loclypingz nikardypina, lacidipina i ońimodypin^

493