�egna�ek6

ISf

wctodiącfjw akrts określonego przedmiotu studiów. Wykłady kursowe są szczę. Bulnie ulywm.    bnfaąK podr^canlaH- i tki>pi6w.

Wykłady kursowe moją występować w postaci wykładu wprowadzające**, syslcmatyzującego lub uogólniającego.

Wy kła d Wp ro w a dia j ący zapoczątkowuje z reguły cykl zajęć, a przede wszystkim cykl wykładów kursowych ; danego przedmiotu. Ujmuje się w nim charakterystykę danej dyscypliny naukowej jato przedmiotu nauczania 1 jej miejsce w systemie nauki, Przedstawia się ogólnie zarys problematyki danego przedmiotu (np, psychologu rozwojowej dzieci i młodzieży), ewentualnie informuje się o stosowanych w tej daedzmie nauki metodach badawczych. Ponadto w ramach wykładu wprawa-dającego dokonuje się omówienia literatury do danego przedmiotu nauczania, informuje o celach I treściach programowych danego przedmiotu, zapoznaje się z wyma-gamami oraz sposobami rozliczania się 1 przedmiotu (zaliczenie czy egzamin) itp.

Zdaniem J. Pietera, celem wykładu stanowiącego „wstęp do dalszej nauki" jest również pomformowane o najbardziej skutecznych metodach uczenia się danego przedmiotu oraz ukierunkowanie studentów przed ćwiczeniami i seminariami:¹.

Przykładem wykładu wprowadzającego może być np. wykład na temat istoty i przedmiotu badań historii wychowania lub celów i zadań edukacji ekonomicznej itp.

Wykład systematyzujący polega na przekazywaniu określonemu audytorium odpowiednich partii materiału w ramach danego przedmiotu nauczania, stanowiących jego części składowe. Zasadniczym celem takiego wykładu jest wykazanie związków 1 zależności zachodzących między faktami i zjawiskami w ramach danego systemu wiedzy oaz przedstawienie struktury tej wiedzy, Już z nazwy lego wykłada wyroki. Ze powinien on usystematyzować, czyli uporządkować wiedzą z drago tematu, przedstawiać ją w logicznym ciągu 1 wzajemnym powiązaniu oraz uikazywać m węzłowe w nim zagadnienia

W niektórych sytuacjach może być również prowadzony wykład uogólniający, zwany leZ syntetyzującym. Powinien on występować po cyklu wykładów' tonowych lub innych zajęć jako teoretyczne uogólnienie przerobionej wcześniej problematyki. Celem takiego wykładu jest przedstawienie syntezy określonej dawki wiedzy oraz wyciągnięcie stosownych wniosków, Wykład uogól-orający powinien ponadto w skazywać na związki i zależności między wiedzą teoretyczną 1 praktyczną. DLucgo i« nadaje się szczególnie do stosowania w kształceniu zawodowym.

Wykład taki powinien ikrzyć mc tylko podsumowaniu 1 uogólnieniu wiedzy ttojmqącQ jakąś lopczną i spójną całość, ale również jej utrwaleniu oraz uczeniu umiejętności dostrzegania związków 1 zależności między zawartymi w niej faktami 1 zjawiskami, a także wyciągania wniosków z teorii i praktyki.

157

{pokład monograficzny

Wykład monograficzny potęgi na szczególoayra przcttawiemo wyfamp japdnicnia. stanowiącego ty lko część probłratfyki określ**) ćjicyphny mkw) jego treści powinny zawierać wyniki badań radowych w danej dnćdam witśa. Dlatego też w toku tego wykładu powimen być zaprezaiowny prebtos Mpo. bierny) będące przedmiotem badań, metody jego rozwiązania oraz ozy^anc W związku z powyższym byłoby najlepiej, gdyby wykłady monopfcac pm-dziH autorzy konkretnych badań. Jeśli nie jest to możliwe,iopowmni robić 10 przynajmniej nauczyciele posiadający pcune doświadczenia w pracy sakowej, porwał będą potrafili wskazać na wagę badanego problemu oraz uuypkk «wę mctodologiczno-wirsztatową, Bardzo ważną sprawą w tego ndaju wykhdńe jefl bowiem pokazanie drogi dochodzenia do obeśionyth rozinąDd,apttde«śeM danej dziedzinie,

Tematyka wykładu monograficznego me mus być zawsze (cifie mii 2 programem kształcenia, może stanowić także jego roazmmie. Powinna być fói użyteczna i interesująca dla danego audytorium.

Wykłady tego typu przeznaczone są raczej dla studentów. Mogą byt ||m doraźnie, w miarę potrzeb i możliwości. Od wykładów bnowytb rteą i głębszym, ale za to węższym ujęciem omawianego problemu.

Wykład konwencjonalny

Wykład konwencjonalny nazywany również informcyjnym lub indy c y j n y m wyróżniany jest w różnych klasyfikacjach ze względu ni byitnin sposobu ujęcia treści lub aktywizacji studentów (słuchaczy, uczniów), obok takich rodzajów wykładu jak wykład problemowy i konwersatoryjsy.

Polega on na przekazaniu studentom (uczniom) określonej ilości tafomacji | dany temat, które powinny być przez nich przyswojone w takiej postaci w jakie) zostały podane. Są lo najczęściej wiadomości o faktach, zjawisbch, wydarzeniach historycznych, instytucjach (np. o Sejmie) itp.

Ten rodzaj wykładu można uznać za bardzo ekonomiczną metodę kantonu, gdyż pozwala na zrealizowanie stosunkowo dolej dąsie. Prowadząc taki wykład trzeba jedoik barda uważać, 6y a* pratkfene go nadmiarem wiadomości, które - me tworząc w tayfiacfc nudom l*m*) strukturalnego układu - mogą szybko ulec zapotnuena

Natomiast istotną wadą wykładu konwencjonalnego jest l| że przynosi on mb korzyści w zakresie rozwijania sprawności myślenia, rozbudzania zankresomi oraz aktywizowania (studentów i uczniów) do czynnego | wa ałoliMa często znajduje jednak zastosowane w prabyce dydaktyczną, |łóWM||ppj m stonmtową łatwość jego pnygotonnia 1 przeprowadno.

1

haa, »ubJt («, | olały wytmj, (Śliwice 1901,». 15.