m
艅臋 芦c Francji po picnmcj wojnie 艣r贸tpMj i obecnie jest stosowany w #injjclvft|禄uwhmpnnicjest iycli 艣rodwh tka: jcp膮wisbn spo艂ecanyiw i prayrodiwzyini. Szkoh w t\m systemie staje s膮 mtm laUidan pracy WJpolonjtn r Micro 艣rodowiska, kt贸ry obok sab wjjKbg tfcjrnsjc swrf fncowi艂 specjalisrycznych Dzieci wykonuj膮 w nieb BKt fnc pdwek m膮nnych z upraw膮 roli. hodowl膮 zwierz膮t, fospo, 贸t贸imtap up taktow膮 motliwk realizacji tych zada艅 stwarza sad i c^i mms IWie opr贸cz prac priktyt膮wrli, przeprowadzaj膮 r贸wnica dapepenty i feakaip膮 t贸dicgo rodnju pnic芦 tw贸rcze.
fo禄 bmkran kluytaw s膮 rta ze wzgl臋du na miejsce, w kt贸rym soboMRy jen proco dytblctypczny. Stosuj膮c to krytcriuiii wymienia si臋 formy tikilicipttastkolit. taszkdoyck form zaj臋膰 dydaktycznych zalicza 膮m:
- kfajc;
- aj臋enwraktowe:
- rasf膮p贸ltaiofyjoe;
鈥 imakowe;
鈥 toka艅tttaowifl;
- nj^tkorftoyjoillwep^tjc),
? pita
- kw艣Kjc.
鈥 bw tony (tosom im w ntobch wy偶szych, jak wyk艂ad, seminarium
|i
KtMdo form pomzkoloich r ilua
鈥 pa艣noaaam;
鈥 lyotafa
鈥 .j贸flonc ekwy" (ostamio r贸wnic)', 鈥瀊ia艂e szko艂y
| ityr,
鈻 i|搂
i p
鈥 pod艣k toW)tw, {Hgnficaie ilp.
Imtfl dj^tyfa.jako fajwiam podzia艂u form kiztalcenia stosuj膮 r贸wnie偶 ca poni/ou i wyodr臋bniaj膮 wmm zaj臋cia lekcyjne i poza*
I c k r j | u /jjtcia lekcyjne dotycz膮 艅\organizowanych w szkol臋, t poa-kkjjm 庐P ty贸 rraliaimne ur贸wo w szkole (np ka艂a zuntcitiowa艅), jak i paa Bkak膮(ip. (nadam, pnfayfa, obozy).
W bkjoych po贸adnbd) Mr膮 om贸wione najbudziej charakterystyczne fay ba艂wan, u weyitbch wwcbtacb edukacyjnych (takie w iM,fk9ck)
Podstawow膮 form膮 kszta艂cenia w systemie Idasowo-lckcyjnym, je* lekcji Przez lekcj臋 rozumie si臋 Jednostk臋 organizacyjn膮 procent kwtilces艂i, w czule kt贸rej nauczyciel w ici艣lc okre艣lonych ramach czasowych odbywa zaj臋cia ze stal膮 grap膮 uczni贸w, wed艂ug odpowiedniego rozk艂ada zaj臋膰, stosuj膮c r艣iae w iodv i 艣rodki dydaktyczne w celu osi膮gni臋cia za艂o偶onych cel贸w kszta艂cenia.
Poj臋cie ..lekcji" nie jest jednolicie rozumiane, cho膰 r贸偶nice w pogl膮dach poszczeg贸lnych autor贸w definicji tego terminu me s膮 zbyt wielkie. W Mah*i s艂owiku j臋zyka polskiego lekcja definiowana jest Jato .jednostka zaj臋膰 szkolnych", szkoleniowych lub nauczania prywatnego trwaj膮ca zwykle 45 minut"1 Natomiast W. Oko艅 w Nowym slomku pedagogicznym pisze, ic lekcja to organizacyjna forma nauczania oparu na realizacji okre艣lonego zadania dydaktycznego i ci膮gn ustalonego czasu. Czas lekcji mie艣ci si臋 zazwyczaj w grantach 4045 minut, cho膰 zdarzaj膮 si臋 lekcje trwaj膮ce kr贸cej lab nawet znacznie d艂u/cj" Z takim pojmowaniem lekcji polemizuje J. P贸tonzycki, kt贸ry - posi艂kuj膮c m ustaleniami Z. Klemensiewicza - podaje nast臋puj膮c膮 jej definicj臋: 鈥瀕ekcja jest to suwsty iks nauczania t uczenia si臋, kt贸ry stanowi jedno艣膰 ca艂膮 i zamkni臋t膮, porz膮dnie zbudowan膮 i celow膮, uwiecznion膮 okre艣lonym i po偶膮danym wynikiem kszta艂c膮co* 鈥ychowawczym. W systemie klasowo-lekcyjnym lekcja jest g艂贸wnym elementem pracy dydaktyczno-wychowawczej jako podstawowa forma organizacyjna procesu kszta艂cenia, kt贸r膮 planuje i przeprowadza nauczyciel dla realizacji dydaktycznych i przedmiotowych zada艅*0.
Lekcja jako forma organizacyjni zaj臋膰 szkolnych stanowi pewn膮 ca艂o艣膰 艣ci艣le powi膮zan膮 i ca艂ym cyrklem innych lekcji oraz z innymi formami zaj臋膰 (np. praktykami, wycieczkami itp.). Okre艣la ona 鈥瀗ic tylko czas pracy nad tematami, na kt贸re jest podzielony materia艂 programowy, lecz wp艂ywa r贸wnie偶 na tok kszta艂cenia, tzn. na rozk艂ad w czasie poszczeg贸lnych dzia艂贸w programu oraz zwi膮zanych | turni zada艅 dydaktycznych**.4
W zale偶no艣ci od realizowanych cel贸w i zada艅 dydaktycznych, i tak偶e przy j臋tych strategii kszta艂cenia, wyr贸偶nia si臋 r贸偶ne rodzaje i typy lekcji. W ka偶dej z nich wyr贸偶nia si臋 trzy charakterystyczne cz臋艣ci:
- wst臋p;
- cz臋艣膰 w艂a艣ciw膮; zako艅czenie.
W ka偶dej lekcji mo偶na wyodr臋bni膰 cz臋艣膰 w i I i I n fl cho膰 nic wszystkie czynno艣ci w niej wyst臋puj膮ce musz膮 by膰 takie same we wtzys&chrodnyadiWKj艣,
' /<:,艁ip<>M*Ko,Qp iit,v U5
1 Nawy itowHlk fuskgttglnny, op. ctt,l 1 i. P贸feMscki. /UUhk ,op cU.i偶M,
1 Cr. Kupiwcwtw. IhMuia op ot. 1171,