�egna�ek6

•    zdobywanie odnuk, uprawnie* i licencji (np. obozy szybowcowe, spadochronowe. harcerskie);

•    kształtowanie odpowiednich cech osobowych (np. zdyscyplinowanie, odpowiedzialność, umiejętność Życia w zespole Itp.);

•    kształtowanie właściwego stosunku do symboliki narodowej:

•    kształtowanie postaw patriotycznych, obywatelskich Itp.;

•    zapewnienie młodzieży rekreacji i czynnego wypoczynku;

•    u dra Zanie do dbałości o własną kondycję psychofizyczną i zdrowie;

•    doskonalenie sprawności i tężyzny fizycznej młodzieży szkolnej i studenckiej itp

Realizacja powyższych celów zależy od dobrego przygotowania obozu oraz kompetencji nauczycieli i kadry instruktorskiej oraz Ich zaangażowania w wykonywane obowiązki.

Jednym r. najważniejszych elementów, składających się na przygotowanie obozu. jest opracowanie odpowiedniego programu Jego tematyka - w zależności od celów obozu, rodzaju jego uczestników i czasu trwania — może być zróżnicowana.

Bardzo ważną sprawą w organizacji obozu jest zapewnienie młodzieży opieki medycznej i bezpieczeństwa W tym celu wskazane jest poczynienie odpowiednich uzgodnień z organami służby zdrowia oraz policją i strażą miejską.

W ramach obozu mogą być wykorzystywane także Inne formy edukacyjne, np. wycieczki. wykłady, ćwiczenia, prelekcje, spotkania, zawody sportowe, konkursy itp.

7.3.7. Imprezy sportowe

imprezy sportowe odgrywają istotną rolę w edukacji, głównie ze względu na ich atrakcyjność. Spełniają funkcję rekreacyjną, ale po części także wychowawczą. Służą przede wszystkim rozwojowi sprawności i tężyzny fizycznej, wyzwalaniu zdrowej rywalizacji oraz kształtowaniu niektórych cech charakteru, takich jak: silna wola. dyscyplina wewnętrzna, systematyczność itp.

Imprezy Cc mogą mieć różny zakres i charakter. Mogą być organizowane na szczeblu szkoły, gminy, powiatu, województwa, a nawet jako ogólnopolskie (np. spartakiady młodzieży). Często są to zawody (turnieje) w określonej dyscyplinie sportu, rozgrywane między kilkoma uczestnikami, między uczelniami określonego t»pu (np. między akademiami medycznymi, rolniczymi itp.) lub między wszystkimi szkołami wyższymi itp.

Wszystkie te imprezy mogą być atrakcyjne i mogą spełnić zakładane przed nimi cele. jeśli będą dobrze zorganizowane. W organizacji tych imprez powinny być zaangażowane przede wszystkim zainteresowane uczelnie, ale także różne inne instytucje, organizacje społeczne ł stowarzyszenia oraz sponsorzy.

7.3.9. Praktyki

Topnin praktyka” występuje w wielu znaczeniach. W Małym słowniku j<:yka polskiego termin ten definiowany jest jako:

1)    świadoma i celowa działalność ludzka;

2)    okres szkolenia, wprawiania się w wykonywani jakiegoś zawodu lub obywania stażu w jakimi instytucji;

3)    wykonywanie zawodu, zwykle pracz idom albo prawrato.

4)    pewnego rodzaju czyraki lob zabiegu (np. pobyto religijne ciy era*

ksKskac)¹.

Najbardziej bliskie potrzebom dydaktyki jest drugie rozumen* ram praktyka. Trzecie natomiast pozostaje w kutym związku i przedmowo m pedagogiki pracy.

Termin ten umieścił również W. Okoń w Nowym itomto ptdatopcnym, ile zdefiniował go w ujęciu filozofii mstehilistycznej, co spowodowsto. k mi charakter bardzo ogólny i w małym stopniu odnosi u* do edukacji. Przez „praktyką" w takim ujęciu rozumie on więc „całość społecroo-hiuoryczncj działalności imic-rialncj ludzi, w której toku kształtką oni rzeczywistość przyrodniczą i społeczną stosownie do swoich potrzeb, a równocześnie pnebztałcąją sami siebie; głównym składnikiem lej działalności jest produkcja dóbr materialnych, zaspokajających podstawowe potrzeby ludzkie, ni jej podłożu rozwinęła się pobyto pobyezns, praktyka artystyczna, praktyka badań Bakowych oaz orne formy praktyki społecznej"’’.

Bardziej przydatne dla dydaktyki ogólnej są defacje pobyto, występtąąa | opracowaniach z zakresu pedagogiki pracy. Na przykład wedtog Autora Uknhmu pedagogiki pracy, T.W Nowackiego, praktyka to, J_M] każda lynnąitowmi działalność zarówno umysłowa, jak i praktyczna (materialna), w której zmjdoją zastosowanie wiedza i umiejętności, przekonania, przewidywana. hyoraidji wyobrażeniowe itd. Dla pedagogiki praktyką jest wychowanie i nimęzanfe^

Praktyka odgrywa szczególnie istotną rolę w kształceniu zawodowym, którego cekm jest przygotowanie ucznia (studenta) do wykonywania określonego awodu np. lekarza, ekonomisty czy oauczyoeła. Stoży om cttowcaa odptmeśuo wrpeuy wanemu i systematycznemu wprowadzam uczniów (imdtów) w dymom ił dowc, uwzględniające właściwości zawodu, możliwość ucznia i będące da dyspozycji wyposażenie techniczne*. Powinni ich wyposażyć w podstawowe ■■tojętasid niezbędne do prawidłowego wykonywania zadni zawodowych oraz pogłęb* i uzupełnić ich profesjonalną wiedzę zdobytą w czasie kształcenia koretyemego.

T. Nowacki wymienia trzy rodzaje praktyk:

-    przędzawodowe,

-    wakacyjne,

-    zawodowe¹.

'UĄib*uk /roto po6tofwoo«**^l7®⁾ 1 W. Okoń, No»\ib*mk .***.!»*

WP

IWP. WSPZNP. Warszawa 2001, s. IM. *Ibkkm,s. 195.

’ Ibidem, s. 195,