0000501

Gdy w roku 1848 wybuchło powstanie na, Węgrzech, zaciągnął się 28-letni wtedy młody lekarz warszawski, Tytus Chałubiński, do ochotniczej służby przy ambulansach węgierskich; po upadku zaś tej rewolucji wracał do Ojczyzny krótszą drogą przez Tatry, które przy tej sposobności poznał po raz pierwszy.

I.

Zachwycony ich pięknością, przyjechał tu po trzech latach, w roku 1852. z dwoma swymi warszawskimi przyjaciółmi, profesorem Jurkiewiczem, mineralogiem, i profesorem Aleksandrowiczem, botanikiem, po raz wtóry. Że już za tego pobytu robił większe wycieczki, i w polskie i w węgierskie Tatry, o tern wspomina wyraźnie on sam w roku 1878 w opisie swej „wycieczki bez programu¹¹. Opisując tam mianowicie przejście przez szczerbę Żelaznych Wrót, którą od Zmarzłego Stawu przechodzi się na północną stronę Tatr do Stawu Zielonego, powiada Chałubiński, że przechodził tędy, koło czerwonych śniegów w Pustej Dolinie, już dwukrotnie: raz w roku 1876, z księdzem Stolarczykiem, od Popradzkiego Stawu po zejściu z Wysokiej, a drugi raz w roku 1877 w towarzystwie profesora Aleksandrowicza.

„Był to poniekąd obchód jubileuszowy; właśnie 25 lat minęło, jakeśmy z nim razem i z profesorem Jurkiewiczem pierwszy raz zwiedzali Ta-t r y. Chciałem tedy, aby mu. po tylu latach przybyłemu, co najwięcej w najkrótszym pokazać czasie. Zaprowadziłem go „po drodze¹¹ i na owe czerwone śniegi, aby zjawisko to u nas