0002501

0002501



46

Ubrania podobne chronią nas tylko z powodzeniem od deszczu, przysparzają jednak zato wilgoci w ubraniu, ponieważ przeszkadzają swobodnemu parowaniu skóry. Skutkiem tego płaszczy ochronnych używamy od deszczu tylko w porze chłodnej lub przy silnym wietrze, natomiast latem podczas gorąca lub cichego powietrza nie są one wcale noszone.

Muszę tu jeszcze zwrócić uwagę czytelnika na powinowactwo różnych materyałów ubraniowych względem wody. Są to znów odrębne cechy, które bardzo wiele wpływają d własności materyałów.

Wszystkie materyały, jakich zwykle używamy na odzież, są wodochłonne (hygroskopijne), to znaczy: zabierają z powietrza pewną ilość wilgoci. Własność ta, którą różne materyały posiadają w rozmaitym stopniu, wzrasta w miarę zniżania się ciepłoty powietrza, tak, że przy 0° pochłanianie wody przez materyał jest obfitsze, niż przy wyższej temperaturze. Oczywiście, że i ilość wilgoci, zawartej w powietrzu, również odgrywa .tu ważną rolę; ciało, obdarzone własnościami wodochłonnemi, przy 20° wyżej zera, gdy powietrze przesycone jest parą wodną, zabiera znacznie więcej wilgoci niż wtedy, kiedy powietrze jest względnie suche.

Badania, jakie w tym kierunku dotąd poczyniono, wogóle są bardzo skąpe; ja ze swej strony poczyniłem niektóre próby, aby się o tyle o ile przekonać, z jakiemi wielkościami mamy tu do czynienia. Liczby, jakie otrzymałem, były wyższe niż sądziłem. Do prób brałem zwykle równej wielkości kawały płótna lnianego i flaneli. Płótno było przedstawicielem materyałów roślinnego, flanela—zwierzęcego pochodzenia. Obydwa kawałki zostały wysuszone w piecyku przy 100° C., tak, aby utraciły wszystką pochłoniętą wodę, a następnie włożone, każdy do osobnego, szczelnego pudełka blaszanego, i razem z tern zważone. Waga samych pudełek była już naprzód określona.

Badane materyały wystawiałem następnie na działanie powietrza przy rozmaicie miarkowanej ciepłocie, poczem wkładałem je napowrót do pudełek i ważyłem ponownie. W ten sposób można było śledzić ilość wilgoci, pochłoniętej przez płótno i flanelę w rozmaitych warunkach. Następująca tabelka wyjaśni to bliżej. Przytoczone w niej cyfry obliczone zostały na 1,000 części Wagowych płótna lub wełny przy rozmaitej ciepłocie, w różnych lokalach i w ciągu dłuższego lub krótszego czasu trwania próby.

porządkowy |

Rodzaj lokalu

Ciepłota

Czas

trwania

próby

Ilość pochłoniętej wody w 1000 gramach

piótna | flaneli

1

piwnica

3,1«C

12

godzin

77

157

2

audytoryum

1,2

12

55

74

143

3

pokój

19,0

12

55

41

75

4

pracownia chemiczna

12,2

12

55

63

105

5

piwnica

4,4

12

55

111

175

6

audytoryum

4,5

4

55

93

160

7

55

4,5

3

55

91

148

8

55

5,5

15

55

85

146

9

pokój

21,0

10

minut

73

113

10

55

21,0

10

55

52

96

11

55

21,5

10

55

45

87

12

55

21,5

10

55

43

82

13

55

20,5

15

55

42

78

14

55

20,0

15

55

42

77

15

55

19,0

30

55

41

75

16

55

17,0

1 godzina

43

76

17

55

16,5

2

55

45

77

18

55

15,5

46

78


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
niebiesko-żółte znaki) drogą leśną ku W., dalej ku Pd. W. do dolinki Wielkiej 25 min. Od W. wzn
w kierunku Wielkiej Wsi, mówiąc: „Niech pan patrzy! Co to za samoloty?”. Było około godz. 5. Od Wiel
nik jazdy str. 24) około 1 godz.; 2) z ulicy Krupówek przez Rynek (mm->■, białe znaki), drogą pol
ku Pd. Z. Tomanowa Polska (1979), na prawo dalej: Smreczyński (2068), Kamienista (2128), Bystra
Pd. Z. otwiera się widok na Liptów i Niżnie Tatry (2045) za nim. Ku Pd. Z. widnieje Bystra (225
32 do piękniejszych. Widać stąd po kolei, idąc od W. ku Pd.: Murań (1827), Hawrań (2151), dalej
Od wejścia do groty prowadzi ścieżka (niebieskie znaki) ku Pd. w górę na szczyt Kopy Magóry (patrz N
”7 B). Z Jaszczurówki ku Pd., obok basenów kąpielowych (sa»—*, niebieskie znaki), brzegiem zachodnim
23 N. 11. Dolina »Za Bramką«. Mała, ładna dolinka w niewielkiej odległości od Zakopanego ku Pd. Z.,
■34 W. rozciąga się obszerna hala (szałasy i mleko), z pięknym widokiem na Giewont (1900) ku Pd. W.,
35 jej część biegnie od Z. ku W., większa zaś górna, od Pn. Z. ku Pd. W. Pierwsza ograniczona od Pn.
137 Małej Łąki (372 kim.; patrz N. 18) do ujścia (919) doliny (6 km.)ł). Stąd ku Pd. wygodną
44 lej, zachodnim brzegiem hali, przez most do lasu, do rozstajnych dróg. [Wprost ku Pd. droga do Ha
‘35 (2‘5‘)> Jagnięcy (2235) i Kołowy (2425), widoczne tylko z najbardziej ku Pd. wysuniętego
I+I N. 21. Dolina Kościeliska. Wielka, piękna dolina ku Pd. Z. od Zakopanego. Najpiękniejsza w środk
drogi: i) prosto ku Pd. W. na Czerwone Wierchy (patrz N. 37);    2) tuż na po cz
•5® w dolinie Jaworzynki (patrz N. 4) i stąd ku Pd. W., obok łożyska suchego zwykle potoku w gó
148 od niej ku Pd. (»—>, biało-czerwone znaki) prosta ścieżka lesistym grzbietem do
Stąd wiodą drogi: i) ku Pd. wprost na przełęcz Zawrat (2158; patrz N. 48; 2) ku Pd. W. na Kozi

więcej podobnych podstron