0008701

g§»s~«-8 ? i

i

Odpowiedział:

,,Tego złego nie jednem tchnieniem zbędę, ale mojej niewinności pomsta przy tobie na sądny dzień zostanie.

, Jako wiatr bystry przeszłe uleciały lata,

Słodkość i gorzkość, gładkość, szpetność poszły

[z świata;

I rozumiał zły, że to, co wyrządził drugim,

Miało jak co inszego z czasem minąć długim;

Ano co kogo pierwej od niego trapiło,

Na jego głowę potem wszytko się zwaliło.”

Cesarz to usłyszawszy, gardłem podarowawszy, na wolą go wypuścił.

POWIEŚĆ XXXII.

Sprawiedliwego Nusirewana cesarza wezero-wie zszedszy się, o jednej sprawie wielkiej, która zachodziła wszytkę Rzeczpospolitą, radzili. Każdy tedy z nich namyśliwszy się dobrze, zdanie swoje powiedał. Cesarz też co rozumiał w pośrodek ich podał. Biuzurdzi Michir, z wezerów jeden, mało mówiąc, na zdaniu cesarskiem przestawszy, ono pochwalił. Inszy wezerowie mając mu za złe, rzekli:

-—„Coś za pożytek w zdaniu cesarskiem upatrzył, żeś opuściwszy z tak wielą dowodów potężne inszych zdania, onoś pochwalił?”

Odpowiedział:

|    —„Pewny koniec tej sprawy trudno widzieć; a

i    i

_t ---------:-------------