0328

328

O KLEJNOCIE

Tegó Wojciecha braci kilka w sokalską bitwę zabito, którzy wiele a mężnie z nieprzyjacioły królestwa tego czynili.

Ten Wojciech był w wielkiej łasce królowej Bony, ta mu była zleciła zamek pograniczny Bar, chcąc aby się przy nim miasteczko przespiecznie sadziło.

Tenże potem ku latom przychodząc, miał opatrzenie od króla Stefana znaczne, był kasztelanem bełskim, a potem wojewodą onegoź województwa umarł. Miał za sobą Turską z domu Janina, z którą zostawił synów czterech; trzej młodo pomarli, tylko został Jan, który był wojewodą podolskim wieku mego, prawy pan i obrońca r. p. Był wielki chlebodawca ludziom rycerskim, które i znacznie opatrował. Wielki a znaczny ratunek przeciwko poganom z niego one kraje miały.

Miał za sobą Bydłowską z domu Top acz, którą był z fraucymeru królowej pojął, z tą zostawił to potomstwo, naprzód:

Wojciecha starostę wysogrodzkiego; o tego dobroci, hojności przeciwko ludziom stanu każdego, by się wszystka prawda wyliczyć miała, wielkąbym ci w tern zabawę uczynił. Pomagając chudym do dobrego mienia, ratując ich wedle możności i panosząc, nałożył na to więcej, niż przez sto tysięcy; ojciec wszystkich chudych pachołków był to wieku mojego, mało żadnemu dać nie umiał. Przeciwko nieprzyjaciołom ruskich krain wielkie poczty miewał. W interregna wiele a pożytecznie r. p. służył, po króla Stefana do Węgier jeździł. Na zamku swym Januspolu znaczny a mężny odpór poganom dawał, potrzeby żadnej za tego króla nie omieszkał, jako pode Gdańsk, do Moskwy i indziej. Zostawił z Ligęzianką syna jednego Jana. Potem z Laską, wojewodzanką sieradzką syny i córki, na ten czas były minor enes.

Stanisław, wtóry syn tegoż wojewody, podkomorzy przemyski, był wieku mego dobry, cnotliwy, a barzo pożyteczny sługa i stróż r. p. Wiele a pożytecznie jej w one interregna służył. Był człowiek uczony, ludzie uczone miłował i przy sobie je bawił. Zostawił z Tarłowną wojewodzanką lubelską potomstwo. Umarł w roku 1582.

Dom Wapowskich starodawny i zpaczny; wspomina Kromer w księgach trzydziestych Jana, który za króla Alexandra mężnie Tatary gromił.

Bernata wapowskiego długo będzie imię w ludzkiej pamięci, dla zacnych zasług według stanu jego. Będąc kantorem krakowskim, sekretarzem króla Zygmunta, pisał kronikę polską. Ciało leży na zamku w Krakowie, które opowieda epitapldim pisane w te słowa:

Bernardo Wapowski, juris utriusgue doctori, cantori cracomen., cubi. apo. et regio secretario, mro erudito, carmine et prosa excellenti_} patruus posuit. Scripsit hi' storiam Polonorum, ex qua guantum ingenio naluerit, posteris judicam religuit. Obiit 2i Nouembris, aimo 1535.

Piotra wapowskiego wspomina także epitaphium tamże: Remrendo patri domino Retro Wapowski, decano cracoción., viro magni et excelsi animi, pietate insigni, forti rerum ecclesiasticarum honorisgue divini propugnatori, monumentum hoc positum est, g^ul exactis cum dignitate vivendo 85 annos, tertia Octobris obiit, anno 1536.

Za wieku mego był Andrzej wapowski kasztelan przemyski, który na koronacyi króla Henryka, w zwadzie na zamku w Krakowie, od Samuela Zborowskiego ranion, od