0050

46

pański", daje jednak uczniom wszechstronne zawodowe wykształcenie.

W ciągu trzydziestu lat istnienia, wyszło ze szkoły około 400 absolwentów, z których kilkunastu wyrobiło się na rzeczywistych artystów-rzeźbiarzy.

Krajowa szkoła koronkarska.

Założona w r. 1882, utrzymywana nakładem Kraju przy pomocy Rządu. Plan nauki rozłożony jest na lat 3; nadto ustanowiony jest Kurs roboczy, w którym uczestniczą byłe uczennice szkoły. Wyrabiane są wszelakiego rodzaju koronki: szyte, klockowe i szydełkowe. Produ-kcya roczna wartości około 5000 koron. Uczennic prza-ciętnie rocznie 30. Na Kurs roboczy uczęszcza około 50 ukończonych uczennic.

Wyroby szkoły były odznaczone na wystawie rolniczo-przemysłowej w Krakowie w r. 1887 i na wystawie jubileuszowej we Lwowie w r. 1902.

Inicyatywę do założenia szkoły koronkarskiej dała znakomita artystka ś. p. Helena Modrzejewska składając na ten cel kwotę 1200 fi. w. a.

„Zakład Kórnicki*¹ w Kuźnicach.

Tak zwany od miejscowości, w której powstał. Założony w roku 1882 w Kórniku w Wielkopolsce, po czterech latach wygnany przez władze pruskie przenosił się kolejno do Lubowli na Spiżu, do Kalwaryi Zebrzydowskiej, wreszcie w r. 1890 do Zakopanego.

Zakład ten jest szkołą kobiecej pracy domowej. Uczennice, przyjmowane dopiero po ukończeniu nauk szkolnych wyższych czy niższych, same sobie usługują i przykładają rękę do wszystkich prac, wchodzących w zakres gospodarstwa kobiecego.

Zakład przyjmuje na naukę osoby wyznania katoli-