0089

71

tych nawet małych przyjemności, do których nawykła. Na jej ręku skończyła dni sw'oje, jej przyjaciółka Ministrowa Łuszczewska.

Wśród trosk, zabiegów codziennego życia, powydawała córki swoje za mąż, i cieszyła się dobrze zasłużoną sławą córki swojej Klementyny, gdy dotknięta nieuleczoną chorobą skira, d. 29 Sierpnia 1825 r, o 7ej godzinie w w ieczór umarła.

Zostawiła po sobie Dziennik zdarzeń, który za namową swej córki Klementyny, zaczęła pisać w Kalendarzach, dopiero w roku 1820, i ciągnęła go przez lat 5. Po jej śmierci zebrany w jednę księgę, znajduje się dziś w' ręku jej rodziny.

Na cmentarzu Pow ązkow skim spoczywa jej córka Marya, młodsza siostra Klementyny, która artystycznie malowała miniatury i widoki, i ma następujący napis:

„Tu spoczywają zwłoki ś. p. Maryanny z Tańskich Hermanowej, urodzonej d. 1 Kwietnia 1804 r. zaślubionej d. 30 Maja 1822 r. a zgasłej na zawsze d. 28 Kwietnia 1830 r. Nietiko-jony w żalu mąz, wystawił ten pomnik na wieczną pamięć."

AUGUSTYN KOMOROWSKI.

(W ziemi bez nagrobku).

Urodził się dnia 24 Sierpnia 1769 r. w Warszawie. Umarł d. 8 Czerwca 1842 r.

Od roku 1789, rozpoczął służbę wojskową w dawnej kawaleryi narodowej, jako towarzysz w brygadzie Dzierżka i w niej zostawał do 4 Grudnia 1794 r. W r. 1796 udał się do Włoch: zamieszczony jako ochotnik w' legionie włoskim, następnego roku mianowany Podporucznikiem, następnie 1798 r. Porucznikiem.

Odbył kampanije wiatach 1792, 1794 w kraju, — wiatach 1798, 1799 we Włoszech.— Był w bitwach pod Boruszkowcami, Zieleńcami, Dubienką, Markuszowem, w oblężeniu Warszawy: przy wzięciu miast Fiorentino, Frosinone, Terracina, Magliano, Neppe, Falari, przy wzięciu bateryi Ś. Jędrzeja, miasta Itri, tw ierdzy Gaety, miasta Caslelforte, w odparciu nieprzyjaciela z podFondi, nakoniec w potyczce pod Pasteno. Będąc w garnizonie twierdzy Gaeta, ranny został przez silne przygniecenie całego ciała murem, przy wysadzeniu magazynu prochowego, tak, że z 39 towarzyszów znajdujących się w rzeczonym magazynie, sam tylko zgruzów wydobyty , przy życiu został. To spowodowało go do uwolnienia się z pod chorągwi i powrotu do kraju.

W r. 1806, wrócił do służby w ojskowój w stopniu Porucznika kwatermistrza, w następnym roku przeszedł do służby cy w ilnój, jako nadleśny lasów rządowych Kolskich i Konińskich, to Uniejowskich.

Od r. 1812 mianowany Szefem biura w wydziale działań wojennych w ówczesnym Mini-steryum Wojny; w r. 1813 otrzymał stopień Kapitana w wojsku Księstwa Warszawskiego, peł-