0929DRUK00001740
428
ROZDZIAŁ SIU, UST. 95
Jak wynika z tego wzoru, X ró/.ni się w tym przypadku od A0tylko o mały wyraz 'rzę-du i. Przyjmu ią.c tę .wartość na X znajdujemy
Gdy wart(A‘,i te podstawimy we wzorze (232') i uwzględnimy małą wartość kąta /, to z dostateczną dokładnością można, przyjąć wprost
P = Po + i Sin (K—X0j.
Przybliżone wzory (231") i (232") są dostatecznie dokładnie zawsze, gdy' J30 nie jest kątem bliskim + 90°.
0'ćżywiście za epokę 0 przyjmujemy zawsze tę epokę, do-której odnoszą się dan# w artośei spółrzędnycłi X0 i |k. Do obliczenia, odpowiadających epokom 0 i t wartości i, K i służą, wzory (217) i (222). Jeżeli ł i x Wyłażone są nie w stuleciach juljańskich lub w tysiącleciach zwrotnikowych, jak w wymie^ nionyęh wzorach, 1-e-cz w innych jednostkach czasu, to należy uwzględnić wyjaśnienia ustępu 89 i wzory (2.01) lub (205).
W przypadkach, gdy wzory przybliżone prowadzą do wyników dostatecznie dokładnych, można uniknąć obliczania wielkości i, K i ». Należy w tym celu nadać wzorom taką postać,, aby przy rachunku można było korzystać z wielkości, dla których ąbliczone są specjalne tablice.
wj-Ołileiąi w7yprowTadzenia takich wzorów7 przypuśćmy, że dla dwóch danych epok t i t' w7artc$oi X i X' wypływają z dostateczną dokładnością ze w zorn (231"), że więc jest
X' = X0 + x„/ + i' cos (X0 — 1C) tang p(„
^ .= + 7,m + i cos (X0 — K) tang po;
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
0929DRUK00001718 306 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 skąd wynika COS lJ 9 11 — cos— / j cos (p — P) --+ sin &n
0929DRUK00001714 402 ROZDZIAŁ Vlń, UST. 90 a stąd wynika WW = r— A, WWj = AT, K Z trójkąta AVW Wj
0929DRUK00001736 424 ROZDZIAW VlR, UST. 95 ekliptyką epoki t, punkt A jej biegunem, a punkt Y„, śre
0929DRUK00001738 426 ROZDZIAŁ VIII, UST. 95 Mnożąc drugi z© wzorów (229) przez sin (X0 - K), a trze
0929DRUK00001734 122 ROZDZIAŁ lir, UST. 29 Kola główne układów poziomowego i godzinnego przecinają
0929DRUK00001708 196 ROZDZIAŁ IV, UST. 44 słońce w pewnych częściach roku stale znajduje się przez
0929DRUK00001770 358 ROZDZIAŁ VII, UST. 78 widzimy, że prawe ich strony różnij się tylko znakami. W
0929DRUK00001754 142 ROZDZIAŁ III, UST. 33 a więc cos a2 ma ten sam znak, co - sin (<Ł + 5); wyn
0929DRUK00001750 13g ROZDZIAŁ III, UST. $2 taką samą wysokość,, jak gwiazda, której zboczenie jest
0929DRUK00001798 286 ROZDZIAŁ V, UST. 64 Jak widzimy ze wzoru (BR ), wskutek refrakcji luk dzienny
0929DRUK00001714 302 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 miejące gwiazdy, a w punkcie G — lopocentryczne. To osta
0929DRUK00001750 338 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Gdy do obliczenia h — h zastosujemy wzory (141j i (188IV
0929DRUK00001758 446 ROZDZIAŁ VIII, UST. 97 100 n2 siu 2 a == C, nm sin a I = A , — 100 «8siu2 a =
0929DRUK00001766 154 ROZDZIAŁ III, UST. 36 3. W schód i zftohó d. G wiazda a Urscte majoris jest na
0929DRUK00001782 570 ROZDZIAŁ XI, UST. 126 Otrzymujemy wiec: a, = lh 40" 23s.869 ijJ
0929DRUK00001728 416 ROZDZIAŁ VIII, UST. 93 Po przeleżeniu otrzymujemy B = 0
0929DRUK00001782 570 ROZDZIAŁ XI, UST. 126 Otrzymujemy wiec: a, = lh 40" 23s.869 ijJ
0929DRUK000017 96 34 ROZDZIAij II, UST. -JS dnie- z geometrycznemi wlftsftśffi&iitmi kuli, norma
więcej podobnych podstron