0929DRUK000017
54

142 ROZDZIAŁ III, UST. 33

a więc cos a₂ ma ten sam znak, co - sin (<Ł + 5); wynika stąd, że a.₂ = 0°, gdy ? +    i im = 180°, gdy ? + b > 0°.

Wyniki powyższe możemy zestawić w sposób następujący:

3 — ?<0°, h₁=    90°    +(3 — ?), o₁ = 0°,

o — ? > 0°, A₁₌=    90°    — (3 — <p), a_l = 180°,

S + ?<0°, h_t = — 90° — (3 + ?), a₂ = 0°,    (72)

B + ?>0°, h₂ = — 90° —(3 —?),

Wzory tę wskazują, że punkt górowania gwiazdy znajduje się pomiędzy zenitem a bieganiem niewidzialnym, gdy o — <j < Jl⁰ znajduje się zaś pomiędzy zenitem a biegunem widzialnym, gdy, 8 — ę > 0°. Podobnie punkt do-lowania gwiazdy znajduje się pomiędzy biegunem niewidzialnym a nadirem, gdy §-)-<?< 0°, a pomiędzy nadirem a biegunem widzialnym, gdy 8 -j- <p > 0°. Gdy § = ®, gwiazda góruje- w zenicie, gdy zaś o = — <p, gwiazda dołuje w nadirze.

Ponieważ w ciągu doby gwiazdowej kąt godzinny każdej gwiazdy przyjmuje wszystkie wartość! od 0° do 360°, wR tez każda gwiazda w ciągu doby raz góruje i raz dołują, wysokość jej stale pozostaje w granicach pomiędzy wysokością górowania a wysokością dołowania.

Zastanówmy Się teraz, w jakich granicach zmienia się azymut gwiazdy. $dy weźmiemy pod uwagę nzór (z'j, to widzimy, Ite n maleję lub wzrasta, zależnie od tego, czy cps<n ma wartość ujemną czy dodatnią. Widzieliśmy, że do pierwszego przypadku odnosi się Znak >, do drugiego zaś znak < n wyrażeniu

cos śsg oołg § tang ®.

Pierwszy z -tych warunków spełniony być może oczywiście “tylko wtejfc gdy | ęiptgb tang? | < 1. Ponieważ cos t w ciągu doby przyjmuje wszystkie wartości od — J do -j- więc gdy warunek pierwszy jest spełniony, azymut w ciągu pewnej części doby wzrasta, w ciągu zaś pozostałej części maleje; w pewnych chwilach zatem azymut osiąga swą wartość maksymalną i minimalną. Gdy zaś jest |'eotg o tang ? |^:^> 1, to zawsze też jest cos/<|cotg§ tang?|, a więc azymut gwiazd, spełniających ten warunek, tylko stale wzrastać może, nie może zatem mieć ani maximum ani minimum.