0929DRUK00001748

0929DRUK00001748



136


ROZDZIAŁ III, UST. 32

godzinny gwiazdy G na południka głównym, a przez t kąt godzinny samej gwiazdy w micjsc-n obserwacji, którego długość geograficzna wynosi X, otrzymamy ogólnie

f||    ^1)

W zór ten powiada, źe' suma długości geograficznej i kąta godzinnego danej gwiazdy w danej chwili jest na całej powierzchni ziemi wielkością stalą, Bówną kątowi godzinuemu tejże gwiazdy na południku głównym.

Ponieważ X dla danego miejsca obserwacji jest wielkością stałą, wigc oczywiście okres zmian kąta godzinnego t od 0° do 360° jest dla w szystkich punktów ziemi «jfedn»kowv. Gdy poza-tem założymy, że ten okres je£t również jednakowy dla wszystkich gwiazd, to okres t-en ściśle równa się .okresowi obroru zł mi dokoła osi. Okre§ ten nazwijmy dobą gwiazdową i uważajmy go za niezmienny 1). Możemy okres ten obrać za jednostkę cza^u. Z drugiej strony tak z teorji, jak i ze spostrzeżeń wynika, źe obrót ziemi dokoła osi odbywa ,się z prędkością stałą, wskutek czego i wzrost kątów godzinnych punktów nieruchomych na niebie zachodzi proporcjonalnie do czasu. Dzięki temu możemy określić mniejsze jednostki czasu, odpowie-daj^ęe pewnym określonym przyrostom kąta godzmnago. Okresy czasu, w których kąt godzinny wzrasta odpowiednio o 15°, 15', 15", nazywają się godziną gwiazdową, minutą gwiazdową i sekundą gwiazdową. JpsB więc z używanemi zwykłe oznaczeniami:

1 doba    gwiazdowa    =24    godzin gwiazdowych    = 24*,

1 godzina    »    =60    minut gwiazdowych    = 60’K,

1 minuta    »    = b$    sekund gwiazdowych    = 60s.

Ale możemy olcresy, w których kąt godzinny wzrasta odpowiednio o 1°, 1', 1” również uważać za jednostki czasu, Wówczas jest

1 doba gw. = 24* = 360°,

1*= 15°; 1° = 4™,

1'"= 15'; l' = 4%

Ij = 15".

') Dokładną definicję doby gwiazdowej podajemy w rozdziale X.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
0929DRUK00001750 13g ROZDZIAŁ III, UST. $2 taką samą wysokość,, jak gwiazda, której zboczenie jest
0929DRUK00001760 148 ROZDZIAŁ III, UST. 34 lub też określa zboczenie ty®i gwiazd, które w szerokośc
0929DRUK00001766 154 ROZDZIAŁ III, UST. 36 3. W schód i zftohó d. G wiazda a Urscte majoris jest na
0929DRUK00001754 142 ROZDZIAŁ III, UST. 33 a więc cos a2 ma ten sam znak, co - sin (<Ł + 5); wyn
0929DRUK00001726 114 ROZDZIAŁ III, UST. 27 tylko z takich układem, których położenie jest. niezmien
0929DRUK00001744 182 ROZDZIAŁ III, UST. 31 Z otrzymanemi poprzednio wartościami na t—t,5 i 8— o0 ot
0929DRUK00001762 150 ROZDZIAŁ III, UST. 34 Pisząc jeszcze sin Ąj = y 1 — tang2 ? tang2 §, wobec Cze
0929DRUK00001768 156 ROZDZIAŁ III, UST. 36 a Lyrae. tang o 9.9037 s-in 8 9.7961 cotg <p . .9.
0929DRUK00001714 302 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 miejące gwiazdy, a w punkcie G — lopocentryczne. To osta
0929DRUK00001776 464 ROZDZIAŁ VIII, UST. 101 tyczne gwiazdy, a przez X, [3 je] spółrzędne prawdziwe
0929DRUK00001790 478 ROZDZIAŁ IX, UST. 105 Drogę gwiazdy G,-G2 = 5 rozkładamy na dwie składowe, z k
0929DRUK00001770 158 ROZDZIAŁ IV, UST. 37 Ruch słońca na ekliptyce odbywa się w kierunku prostym i
0929DRUK00001794 182 ROZDZIAŁ IV, UST. 42 Oprócz zwrotników na uwagę zasługują równoleżniki abE i a
0929DRUK00001738 426 ROZDZIAŁ VIII, UST. 95 Mnożąc drugi z© wzorów (229) przez sin (X0 - K), a trze
0929DRUK00001732 120 ROZDZJAŁ III, UST. Gdy natomiast przez pun ki Ą poprowadzimy kolo godzinne PGP
0929DRUK00001762 350 ROZDZIAŁ VII, UST. 77 77. Zmiana wartości spółrzędnych sferycznych gwiazdy z p
0929DRUK00001734 122 ROZDZIAŁ lir, UST. 29 Kola główne układów poziomowego i godzinnego przecinają
0929DRUK00001756 144 KOZDZIAI III, UST. 33 do równoleżnika gwiazdy w dwóch jej położeniach Gą i G2,

więcej podobnych podstron