0929DRUK00001732
120 ROZDZJAŁ III, UST.
Gdy natomiast przez pun ki Ą poprowadzimy kolo godzinne PGP', które z równikiem przecina się w punkcie Cr", i przyjmiemy za początek rachuby na równiki! punkt S', to położenie gwiazdy (i w układzie godzinnym określone jest przez, spól rzędne
q = o (?’4=*%, p = o S' G" =■ t.
Spółrzędna q = 8 nazywa się zboczeniem czyli deldinacji^. spólrzędna p' = t nazyAva*|lę hitem >/odzltmytn. Zboczenia i kąty godzinne liczy się w podobny sposób^, jak wysokości i az\muty. Kierunek rachuby azymutów i kątów godzinnych, zgodin z kie-runkiem rf^hu wskazówek zegara, które posuwają Się z lewa na prawo, nazywa się w astronomji wstecznym; odpowiednio' kierunek, przeciwny ruchowi wskazówek zegara, nazywa się w astronomji prostym.
Zboczenie i kąt godzinny punktu G są to jego spiiłizędne (jodzmne. Oczywiście jest także
< G" OG = 8, < fc' PG = t.
Widzimy na ryb- 24, że ZO® = ^ ZS' jest zboczeniem zenitu Z, a <p KOP = o NP jest wysokością widzialnego bieguna P. Oznaczmy
Z|tj6' = %, KOP = lip, to zgodnie ze wzorami (a) jest1 -
Ąa—kj, = cp. (b)
Wzór ten wyraża, że, szerokość geograficzna miejsca obserwacji równa się zboczeniu jego zenitu lub też wysokości widzialnego bieguna.
W związku ze spólrzednemi sferycznemi poziomowymi i godzinnemu znajdują się spółrzędne pozycyjne poziomowe i godzinne. Niechaj będzie (ryc. 2")jj|P biegun świata, Z zenit i G0 punkt, którego spółrzęclne w układzie- poziomowym są a0 i hQt
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
0929DRUK00001754 142 ROZDZIAŁ III, UST. 33 a więc cos a2 ma ten sam znak, co - sin (<Ł + 5); wyn
0929DRUK00001726 114 ROZDZIAŁ III, UST. 27 tylko z takich układem, których położenie jest. niezmien
0929DRUK00001748 136 ROZDZIAŁ III, UST. 32 godzinny gwiazdy G na południka głównym, a przez t kąt g
0929DRUK00001752 140 EOZDZIA.Ł III, UST. 33 Jest zatem suiyj^O, gdy sin^O, cos,-o sŁ O, gdy cos t §
0929DRUK00001766 154 ROZDZIAŁ III, UST. 36 3. W schód i zftohó d. G wiazda a Urscte majoris jest na
0929DRUK00001742 130 EOZDZIAŁ III, UST. 3.1 Znaleźć spólrzędne poziomowi punktu G, kąt pozycyjny te
0929DRUK00001744 182 ROZDZIAŁ III, UST. 31 Z otrzymanemi poprzednio wartościami na t—t,5 i 8— o0 ot
0929DRUK00001750 13g ROZDZIAŁ III, UST. $2 taką samą wysokość,, jak gwiazda, której zboczenie jest
0929DRUK00001756 144 KOZDZIAI III, UST. 33 do równoleżnika gwiazdy w dwóch jej położeniach Gą i G2,
0929DRUK00001758 +4 ) 1413 KOZDZIAŁ III, UST. 34 wobec czego jest + jfeos (5 + 95) Bos (o — cp) ---
0929DRUK00001760 148 ROZDZIAŁ III, UST. 34 lub też określa zboczenie ty®i gwiazd, które w szerokośc
0929DRUK00001762 150 ROZDZIAŁ III, UST. 34 Pisząc jeszcze sin Ąj = y 1 — tang2 ? tang2 §, wobec Cze
0929DRUK00001768 156 ROZDZIAŁ III, UST. 36 a Lyrae. tang o 9.9037 s-in 8 9.7961 cotg <p . .9.
0929DRUK00001742 330 liOZDZIAU VI, UST. 12 Oznaczmy przez a, [3, y i 8 położenia punktu G , odpowia
0929DRUK00001748 336 ROZDZJAŁ VI, UST. 74 kie miaptee urojone przyjmuje Gauss punkt, w którym prost
0929DRUK00001728 316 EOZDZIAŁ VI. UST. 69 69. Wpływ paralaksy dziennej na spółrzędne godzinne i rów
0929DRUK00001744 482 ROZDZIAŁ VIII, UST. 9f) Przez odejmowanie znajdujemym - m=r (
0929DRUK00001703 K0ZD2IAŁ VIII, UST. 95 432 Przez odejmowanie znajdujemym - m=r (
więcej podobnych podstron