0929DRUK000017
58

+4')

1413 KOZDZIAŁ III, UST. 34

wobec czego jest

+ jfeos (5 + 95) Bos (o — cp)

----- ' —,

óos?

Sina == 008o/l — tang'^{1 2}3 tang²

cos a = -

•sin 3 cos 9 —

sin 3 sin² ®

cos ?

sin 3 cos 9

Ze wzoru (7 i) wnioskujemy, + i tylko wówczas ma wartość rzeczywistą, gdy | tang 5 tango | <J1; jest to zatem waru-.hek konieczny aby gwiazda mogła Wschodzili zachodzi?: G-dy warunek ten jest spełniony, to ze wzoru (74) otrzymuje się na / dwie wartości równe, lec-z z przeciwmemi znakami, z których jedna odnosi się do wschodu, druga zaś do zachodu gwiazdy.

Wzór (z) wskazuje, źe h wzrasta, gdy r, <£ 0°, a więc też, gdy f<0°; gwiazdy więc w chwali wschodu posiadają kąty godzinne, zawarte między, (P a — 180°, w chwili zaś zachodu kąty godzinne, z a w artĄjmteflzy 0° a + 180°. Wreszcie wzór na sin a pokazuje, że azymut gwiazdy w^r chwili wschodu i zachodu przepada w tej samej ćwiartce, en kąt godzinny.

i Oznaczmy odpowiednio przez Ą i t.₂ kąty godzinne gwiazdy" w chwili wschodu i zachodu, to t₂ —t₁ — 2x oznacza długość luku równoleżnika gwiazdy", który ona zakreśla nad horyzontem. Gdy zaś 2 t wyrazimy w godzinach gwiazdowych, to 2- oznacza, także przeciąg czasu, w ciągu którego gwiazda znajduje się nad horyzontem miejsca obserwacji pomiędzy' jej wschodem a zachodem. Luk 2t wskutek tego nazywa się *?«-kiem dziennym gwiazdy'. Odpowiednio 24*—2t = 2a oznacza długość luku, ktijry" gwiazda zakreśla pod poziomem, Wyrażony w godzinach, a zarazem ilość godzin, w ciągu których gwiazda przebywa pod horyzontem miejsca obserwacji pomiędzy .jej zachodem a wschodem. Łuk 2'a wskutek tego nazywa się łykiem nocnym gwiazdy.

Wartość t zaleźy^T od ® i 5 według w'zoru (74). Przyjmując, jak zawsze dotąd ze -względu na uwagi ustępu 32, fSjO⁰, otrzymamy wobec tego, że cos/<;|l| następujące możliwości:

1

9 = 0“;

2

cos t = 0, t = 6* , -2 t = 12* , 2 a = 12* , a = + ($0° + o).