0929DRUK00001762
350 ROZDZIAŁ VII, UST. 77
77. Zmiana wartości spółrzędnych sferycznych gwiazdy z powodu aberacji gwiazdowej. Z poprzednich rozważań można wnioskować, w laki sposób aberacja gwiazdowa wpływa na spół-rzędne gwiazdy. Prawdziwe i pozorne położenie gwiazdy przypada w płaszczyźnie, określonej przez gwiazdę i kierunek ruchu obserwatora w chwili obserwacji. Płaszczyzna ta określa na sklepieniu niebieskiem wielkie kolo, przechodzące przez prawdziwe miejsce gwiazdy G (ryc, 62) oraz punkt W, w którym kierunek ruchu obserwatora przecina sklepienie niebieskie. Miejsce pozorne gwiazdy li', jak wynika z poprzedniego ustępu, przypada na wielkiem kole G"W i jest przesunięte w kierunku
Rycina 62.
X
n
od G do W o kąt 7>, określony przez wzór (173'b, w którym oznaczono GW = !k Jest zatem.
GG* = rly G'W ii — rt.
Dzięki tym prostym stosunkom możemy wyprowadzić wzory ogólne na zmianę spółrzędnych w sposób podobny, jak to uczyniliśmy dla refrakcji w ust. 62 i dla paralaksy w ust. 67.
Niechaj na rfcinie 6-2 punkt II oznacza biegun układu ogólnego sferycznego, a koło I1X niech będzie początkiem rachuby kątów przy biegunie; kierunek rachuby tych kątów niech będzie wsteczny. Dalej niech oznaczają p i q spólrzędne prawdziwe gwiazdy w tym układzie, p i (/ spólrzędne pozorne (k j. zmienione przez aberację), a I1 i Q spólrzędne punktu W. Z trójkątów GITG' i G'IIW wypływają proporcje
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
0929DRUK00001766 354 ROZDZIAŁ VII, UST. 77 Z tego wzoru rugujemy q, wpfówadzająi#d =»§3+ {([ — q),
0929DRUK00001764 352 ROZDZIAŁ yil, UST. 77 W celu wyznaczenia spólrzędnej q bierzemy pod uwagę trój
0929DRUK00001780 368 ROZDZIAŁ VII, UST. 79 -dają czterem wartościom kąta O — X, różniącym się o 900
0929DRUK00001788 376 ROZDZIAŁ VII, UST. 82 Zastosujmy rozważania powyższe do słońca. W przypadku ty
0929DRUK00001776 364 ROZDZIAŁ VII, UST. 79 Uwaga. Ponieważ jelt 2r; a0 Th°q . V sin2 1 ’’ wiecAv o
0929DRUK00001770 358 ROZDZIAŁ VII, UST. 78 widzimy, że prawe ich strony różnij się tylko znakami. W
0929DRUK00001774 362 ROZDZIAŁ VII, UST. 79 Z ryciny widzimy, źe jest 4 = ISO0 + © — w, a, więc osta
0929DRUK00001778 366 ROZDZIAŁ- VII, UST. 79 We wzoraóh (184) i •(185)’ oraz (18$. i (187) pierwsze
0929DRUK00001782 370 ROZDZIAŁ VII, UST. 70 Wzorem i (£S&) można nadać jeszóze inną postać. Pods
0929DRUK00001784 372 ROZDZIAŁ VII, UST. 81 Zajmijmy się najprzód wyznaczeniem wartości tej stałej.
0929DRUK00001786 374 ROZDZIAŁ VII, UST. 82 W praktyk wzory (&e) Stosowane nie bywają. Wpływ abe
0929DRUK00001790 378 ROZDZIAŁ VII, UST. 83 obserwacji. Bliższe szczegóły, dotyczące tej kwestji, mo
0929DRUK00001744 182 ROZDZIAŁ III, UST. 31 Z otrzymanemi poprzednio wartościami na t—t,5 i 8— o0 ot
0929DRUK00001760 148 ROZDZIAŁ III, UST. 34 lub też określa zboczenie ty®i gwiazd, które w szerokośc
0929DRUK00001738 32 G ROZDZIAŁ VI, UST. 71 Ponieważ -- jest zawsze małym ułamkiem, wiec możemy przy
0929DRUK00001766 154 ROZDZIAŁ III, UST. 36 3. W schód i zftohó d. G wiazda a Urscte majoris jest na
0929DRUK00001772 360 KOZDZIAL VII, UST. 79 ku punktowi wiosennemu, to długością apeksu jest oczywiś
0929DRUK00001782 570 ROZDZIAŁ XI, UST. 126 Otrzymujemy wiec: a, = lh 40" 23s.869 ijJ
więcej podobnych podstron