0929DRUK00001766
354
ROZDZIAŁ VII, UST. 77
Z tego wzoru rugujemy q, wpfówadzająi#d' =»§3+ {([ — q), i otrzymujemy ostatecznie
(175)'
k sin Q <*MM -4- q) śeaM sin 1 an° ^ ^ 1 + k sin Q sin JM + q) sec M sin 1"‘
Zamiast powyższego wzoru Ścisłego można stosować za-ws^e, gdy M nie jest kątem bliskim 90°, wzór przybliżony
q — q = 1 sin Q cos {MĄ- q) sec M, 117$ t
a w tym przypadku stosuje się też zamiast ścisłego wzoru na M wzór przybliżony
tang M = ootg Q oos (p — P).
Można też używać wzoru przybliżonego bez kąta pomocniczego M, mianowicie
q q = k [sin Q Cos q— cos Q sin q Otte Jp— P)|. (175")
Powyższe wzory ogólne specjalizować można dla poszczególnych układów sferycznych, mających zastosowanie w astro-nomji. Gdy chodzi o obliczenie w pływu aberacji na spółrzędne, w praktyce wchodzą w rachubę tyfR'o dwa układy, układ rów-nikowy i układ ekliptyezny.
Oznaczmy przez a, 8 spółrzędne równikowe prawdziwe gwiazdy, przez a', o' jej spółrzędne pozorne, a przez a,v, 8W spółrzędne punktu nieba, ku któremu w chw ili obserwacji fekie-fowany jest ruch ob,serw atora, tó oir? ymamy wzory aberacji dla układu równikowego, podstawiając^ We wzorach ogólnych odpowiednio
4*r #=
• p = — a, p = — a', P= — aw,
Wzory J(74) i (175J oraz wzór na M przejdą zatem w następujące wzory specjalne:
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
0929DRUK00001762 350 ROZDZIAŁ VII, UST. 77 77. Zmiana wartości spółrzędnych sferycznych gwiazdy z p
0929DRUK00001770 358 ROZDZIAŁ VII, UST. 78 widzimy, że prawe ich strony różnij się tylko znakami. W
0929DRUK00001776 364 ROZDZIAŁ VII, UST. 79 Uwaga. Ponieważ jelt 2r; a0 Th°q . V sin2 1 ’’ wiecAv o
0929DRUK00001712 300 ROZDZIAŁ VI, UST. 66 Ze wzoru (127") wypływa A = U = a cosec " ; &nb
0929DRUK00001764 352 ROZDZIAŁ yil, UST. 77 W celu wyznaczenia spólrzędnej q bierzemy pod uwagę trój
0929DRUK00001774 362 ROZDZIAŁ VII, UST. 79 Z ryciny widzimy, źe jest 4 = ISO0 + © — w, a, więc osta
0929DRUK00001778 366 ROZDZIAŁ- VII, UST. 79 We wzoraóh (184) i •(185)’ oraz (18$. i (187) pierwsze
0929DRUK00001780 368 ROZDZIAŁ VII, UST. 79 -dają czterem wartościom kąta O — X, różniącym się o 900
0929DRUK00001782 370 ROZDZIAŁ VII, UST. 70 Wzorem i (£S&) można nadać jeszóze inną postać. Pods
0929DRUK00001784 372 ROZDZIAŁ VII, UST. 81 Zajmijmy się najprzód wyznaczeniem wartości tej stałej.
0929DRUK00001786 374 ROZDZIAŁ VII, UST. 82 W praktyk wzory (&e) Stosowane nie bywają. Wpływ abe
0929DRUK00001788 376 ROZDZIAŁ VII, UST. 82 Zastosujmy rozważania powyższe do słońca. W przypadku ty
0929DRUK00001790 378 ROZDZIAŁ VII, UST. 83 obserwacji. Bliższe szczegóły, dotyczące tej kwestji, mo
0929DRUK00001702 390 ROZDZIAŁ VIfi, UST. 87 Z pierwszego wzoru (i to gdy w nim przyjmiemy sin p = p
0929DRUK00001740 428 ROZDZIAŁ SIU, UST. 95 Jak wynika z tego wzoru, X ró/.ni się w tym przypadku od
0929DRUK00001716 204 ROZDZIAŁ IV, UST. 45 i należy użyć znaku -f- lub — zależnie od tego, czy jest
0929DRUK00001738 32 G ROZDZIAŁ VI, UST. 71 Ponieważ -- jest zawsze małym ułamkiem, wiec możemy przy
0929DRUK00001778 466 ROZDZIAŁ VIII, UST. 101 Gelem otrzymania wzoru na a — a,,/ tworzymy -a0 = c&l
0929DRUK00001766 154 ROZDZIAŁ III, UST. 36 3. W schód i zftohó d. G wiazda a Urscte majoris jest na
więcej podobnych podstron