0929DRUK00001738
32 G
ROZDZIAŁ VI, UST. 71
Ponieważ -- jest zawsze małym ułamkiem, wiec możemy przyjąć sin r. = 77 sin 1", a zatem
71 :
]
A siu 1"’
(.160')
169")
p = sm a.
Ja.k v ynika z powyższego określonia, 77 jest to kąt, pod którym jednostka planetarna widzialna jest z odległości danej gwiazdy. Znając 77, odległość gwiazdy otrzymuje sio ze wzoru
A
1
t: sin Y"
(161)
Gdy jest mowa o paralaksie rocznej jakiejś gwiazdy stałej bez bliższego określenia, to rozumiany jest zawsze należący do tej gwiazdy kąt 77.
Jeżeli wartość kąta 77 dla danej gwiazdy nie jest znikoma to zachodzi pewna różnica pomiędzy jej ^sólrzędnemi, widzia-nemi z punktu Z, t. j. geobentrycznemi, a spólrzędnemi, widzm nenii z punktu S, t. I heljoOentrycznemi. Różnica wartości spól-rzędnych gefoćentryeznych i hełjocemrycznych stanowi redukcję na środel słoń-ca.
Jeżeli obserwacje danej gwiazdy, robione w różnych czasach, a więc w różnych położeniach ziemi w jej drodze rpcznej, mają być ze sobą porównywane, to muszą być prfledewszyst-kiem sprowadzone do środka słońca, gdy paralaksa rońzna gwiazdy jest. znana; także spóli żądne jej, podawane w katalogach, są to spólizędne lieljooentryczne.
Wzory redukcji na środek słońca z pow odu paralaksy rocŁej otrzymujemy w sposóli podobm, jak wzory redukcji na środek ziemi w zagadnieniu paralaksy dziennej. Miejsue heijooen-tryczne i geocentryczne gwiazdy przypada w płaszczyźnie ZGS. Jeżeli SG (ryc. 55), jest kołem, według którego płaszczyzna ZGS przecina się ze sklepiehińm niebieskiem, a punkty S i G' odpowiednio oznaczają geocentryczne położenie słońca i gwiazdy na
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
0929DRUK00001726 314 ROZDZIAŁ VI, UST. 68 Dalej jest według wzorów (132 ) i (135") z dostatecz
0929DRUK00001736 324 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 i wAflftfi powyższe podstawimy we wzorach (158 ) to otrzy
0929DRUK00001740 328 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 się zeru, więsj oznscfcwb jeszcze długość słońca przez O
0929DRUK00001717 PRECESJA I NUTACJA 405 Ponieważ i jest zawsze małym kątem, więc zawsze z do-statec
0929DRUK00001718 206 ROZDZIAŁ IY, UST. 45 Ponieważ A h, A 3 i t są małemi kątami, więc jest też z d
0929DRUK00001714 302 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 miejące gwiazdy, a w punkcie G — lopocentryczne. To osta
0929DRUK00001788 476 ROZDZIAŁ IX, UST. 104 476 ROZDZIAŁ IX, UST. 104 a ponieważ jest także ,
0929DRUK00001708 296 ROZDZIAI VI, UST. 65 jedynie wtedy, gdy danytopest Czas obserwacji. Paralaksa,
0929DRUK00001710 298 ROZDZIAŁ VI, UST. 66 miedzy geodezyjną płaszczyzną wierzchołkową a płaszczyzną
0929DRUK00001712 300 ROZDZIAŁ VI, UST. 66 Ze wzoru (127") wypływa A = U = a cosec " ; &nb
0929DRUK00001716 304 ROZDZIAŁ VI, UST. 07 W tym ostatnim przypadku w pierwszem przybliżeniu ■oblicz
0929DRUK00001718 306 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 skąd wynika COS lJ 9 11 — cos— / j cos (p — P) --+ sin &n
0929DRUK00001722 310 IłOZDZIAŁ VI, UST. 67 Ponieważ dla księżyca X wynosi około 16V, a ms(X —X) i c
0929DRUK00001744 332 ROZDZIAŁ VI, UST. 72 oznaczmy dalej ~ — ą, rozumiejąc przez 4 przebytą drogę,
0929DRUK00001750 338 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Gdy do obliczenia h — h zastosujemy wzory (141j i (188IV
0929DRUK00001752 340 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 sec 8 0.01100 sec
0929DRUK00001754 343 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Z temi wartościami rachunek według wzorów (h) i ii; ustęp
0929DRUK00001770 458 ROZDZIAŁ VI® UST. 100 100. Przykłady do poprzedniego ustępu. Przykład 1. W epo
0929DRUK00001772 •560 ROZDZIAŁ XI, UST. 124 to jest (k) x —— sin s y=A n Podobnie oddzielamy w sumi
więcej podobnych podstron