0929DRUK00001752
340 ROZDZIAŁ VI, UST. 74
|
sec 8 |
0.01100 |
sec M |
0.04730 |
|
m |
84T7371 |
n |
8.18073 |
|
m2 |
6.14742 |
n2 |
6.36146 |
|
m |
8.07371 |
( n |
8.18073 |
|
sin t |
9.90924 n 3 < |
cos(J/+8) |
9.88989 |
|
sec ls |
4.13833 |
l sec!" |
5.31442 |
|
"i |
2.12128 : |
H3 |
3.38504 n |
|
Im2 |
5.84639 |
{ |
6.06048 |
|
sin 2 t |
9.99920 m 4 |
sin 2 {M-\- 8) |
9.9907IM |
|
sec ls |
4.13633 1 |
1 sec 1" |
5.31442 |
|
% |
9.98*2 n |
1'r |
1.36557 n |
|
u[ = |
— 132s.2 |
lł3 = |
— 2426".9 |
|
11,= |
0S.9 |
1>4 = |
— 23".3 |
|
f—t = |
— 2’" 13s.l |
8' - 8 = |
2450". 1 |
== —40'50".l
Wyniki, osiągnięte oboma sposobami, są ze sobą zgodne. Ponieważ t —t= (a'--aj, więc a' — a = + 2'" 18s. 1.
Przykład 2. Znaleźć wartość paralaksy miesięcznej słońca dla epoki tej samej, co w poprzednim przykładzie.
Do obliczenia wpływu paralaksy miesięcznej nA spoi rzędne równikowe słońca służą wzory (1©0 i (156'). Aby je móc zastosować, nałoży znać wartości a0, 80 i tv, dla wspomnianej epoki. Otrzymuje się je z efemeryd przez interpolację, mianowicie
a0 = 13* 34'" 44538, 80 = — 9° 53' 2".7, 7t0 = 8".88.
Jest wiec dalej
t:q = 6".45, a0 — = ijr 13'"21S.3.
Wystarcza rachunek na trzy miejsca dziesiętne. Jeśt on następujący:
0.810 9.994 8.765 n
śecSg 0.011 ol'q — a0 9.580 u a'® — ccq = — 0".38
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
0929DRUK00001750 338 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Gdy do obliczenia h — h zastosujemy wzory (141j i (188IV
0929DRUK00001754 343 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Z temi wartościami rachunek według wzorów (h) i ii; ustęp
0929DRUK00001708 296 ROZDZIAI VI, UST. 65 jedynie wtedy, gdy danytopest Czas obserwacji. Paralaksa,
0929DRUK00001710 298 ROZDZIAŁ VI, UST. 66 miedzy geodezyjną płaszczyzną wierzchołkową a płaszczyzną
0929DRUK00001712 300 ROZDZIAŁ VI, UST. 66 Ze wzoru (127") wypływa A = U = a cosec " ; &nb
0929DRUK00001714 302 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 miejące gwiazdy, a w punkcie G — lopocentryczne. To osta
0929DRUK00001716 304 ROZDZIAŁ VI, UST. 07 W tym ostatnim przypadku w pierwszem przybliżeniu ■oblicz
0929DRUK00001718 306 ROZDZIAŁ VI, UST. 67 skąd wynika COS lJ 9 11 — cos— / j cos (p — P) --+ sin &n
0929DRUK00001726 314 ROZDZIAŁ VI, UST. 68 Dalej jest według wzorów (132 ) i (135") z dostatecz
0929DRUK00001736 324 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 i wAflftfi powyższe podstawimy we wzorach (158 ) to otrzy
0929DRUK00001738 32 G ROZDZIAŁ VI, UST. 71 Ponieważ -- jest zawsze małym ułamkiem, wiec możemy przy
0929DRUK00001740 328 ROZDZIAŁ VI, UST. 71 się zeru, więsj oznscfcwb jeszcze długość słońca przez O
0929DRUK00001744 332 ROZDZIAŁ VI, UST. 72 oznaczmy dalej ~ — ą, rozumiejąc przez 4 przebytą drogę,
0929DRUK00001748 336 ROZDZJAŁ VI, UST. 74 kie miaptee urojone przyjmuje Gauss punkt, w którym prost
0929DRUK00001770 458 ROZDZIAŁ VI® UST. 100 100. Przykłady do poprzedniego ustępu. Przykład 1. W epo
0929DRUK00001746 O O .1 o o 4 ROZDZIAŁ VI, UST. 73 drogę, wyrażoną w jednostkach planetarnych. Z ła
0929DRUK00001766 154 ROZDZIAŁ III, UST. 36 3. W schód i zftohó d. G wiazda a Urscte majoris jest na
0929DRUK00001782 570 ROZDZIAŁ XI, UST. 126 Otrzymujemy wiec: a, = lh 40" 23s.869 ijJ
więcej podobnych podstron