0929DRUK00001788

476 ROZDZIAŁ IX, UST. 104

476 ROZDZIAŁ IX, UST. 104

a ponieważ jest także

,    dA

m = Ap, n = j-,

wiec wynika

d t

d t    ^rd t

oraz

d jj, n p

dT~~^ż ~T‘

Przyjmując n = 100 km/sek. A —206265 jednostek planetarnych, a więc iz = 1", oraz p = 10" r#cznie, wartóści. zatem większe, aniżeli w praktyce spotykane, otrzymamy ze wzoru (g)

^ = j0".002|. Przyspieszenie ruchu kątowego, które przy lach

założeniach miałoby miejsce, jest tak małe, że dopiero po 50 latach wartość jt zmieniłaby się o 0".l.

Z rozważań powyższych wnioskujemy, B gdy z obserwacji ruchu kątowego gwiazdy wynika, że p = const., to wynik ten należy uważać za zgodny z założeniem, że rudli gwiazd w przestrzeni można w ciągu znacznych okresów czasu uważać za prostolinijny i jednostajny.

U niektórych gwiazd zauważono, że w ruchu swym odchylają się one od wielkiego kola i że prędkość^v ruchu jest zmienna. W przypadkach takich jednakże zawsze tak odchylenia, jak i zmiany prędkości mają charakter perjodyczny; przyczyną ich jest ruch orbitalny dokoła środka ciężkości układu dwóch lub większej liczby mas, z których widzialną jest tjlko jedna. Obserwacji dokładniejsza takich gwiazd wykazuje, że średnia ich droga jest wielkiem kołem, a średnia prędkość ma wartość stalą; wypływa stąd, że gdy gwiazda należy do układu kilku ciał, to środek ciężkości takiego układu ma ruch prostolinijny i jednostajnyjSzgodnie z zasadami mechaniki niebios.

Pisząc A = i, gdzie 7t jest paralaksą roczną gwiazdy, widzimy, że m = skąd wypływa, że składowa prędkości, prosto-