0929DRUK00001722

310 IłOZDZIAŁ VI, UST. 67

Ponieważ dla księżyca X wynosi około 16V, a ms(X'—X) i cos (q — q) mało różnią się od jednośdi, wiec gdy przyjmiemy

sin X cos (X' — X) = sin X co\^q — q% _t cos X = 1,

wypływa

sin (X' — S# = — sin X tang {M Ą- q) sin (q — q).

Podstawiając tu na sin to'—q) wartość w^redlug' wzoru .(fj, ■oraz z dostatecznem przybliżeniem przyjmując

fil.,

tang M = ćotg Q Go&(p — P),

otrzymujemy

X' — X = X p sin — [sin Q sin ą -)- Cos Q cos q CoS (p_ — .P)} —

= X p sin tl eos ę.    (132^‘

Do obliczenia A również wygodniej “'Stosować wzór na różnicy A' — A. Ponieważ jest.

A Jtsin X’    X’

A'    sin X    X ’

wnec

A — A'_X' — X

A'    X ‘

Podstawiając na X' — X wartość według w^zoru (lSSffi, pisząc* po prawej stronie A zamiast A' i uw zględniająd,-że A sin ~ = 1. znajdujemy

A'—_ = —p[siu Q sin ę*-)-cos Q cos <7 cos (p — P)]=- pcosc) (132")

W przypadkach obliczenia paralaksy słońca i planet można przyjąć

m = p 7i sin 1" Cos Q sec q,

(.18&)

(135')

n — p ii sin 1" sin Q sec M,