0929DRUK00001788
376
ROZDZIAŁ VII, UST. 82
Zastosujmy rozważania powyższe do słońca. W przypadku tym aberacja roczna określona była przez wzór (188), mianowicie
o' — o = — 20",47 + 0".343 cos (© — w).
Według zasady, na której opiera się aberaoja planetarna, długość pozorna słońca ©' w epoce obserwacji 7 © 0 równa się długości prawdziwej słońca w epoce 7. Odległość słońca w ( hwili obserwacji można uważać zawsze za wiadomą. Oznaczmy ją przez r, to 0 = 498s.58 r jest czasem aberacji słońca, i tem samem jest też określona epoka 7, w której długość: prawdziwa równa się obserwowanej pozornej.
Długość 0' We wzorze (188) jest to długość słońca w epoce 7, widziana ze stanowiska obserwatora w epoce 7 + 0; ałe ponieważ słońce niema innego ruchu, tylko paralaktyczny, i tem różni się od planet, które prócz ruchu paralaktyczndgo maja także ruch wda.sny, więc położenie słońca w czasie 7 i 7 + 0 jest jednakowa:. Wynika stąd, że O jest też prawdziw ą długością słońca w epoce 7 + 0 i że luk
O — O' = 20''.47 — 0".343 Cos (© — w) taf)
stanowi geocentryczną zmianę długości słońca w czasie aberacji słońca.
Wynik powyższy możemy Płatwo sprawdzić. Gdy ó jest prawdziwą anomalją ziemi, to jest, jak widzieliśmy,
4 = 180° + © — w, d © = d4.
Oznaczmy przez k średnią prędkość zimni, przyjmując za jednostkę czasu dzień średni, to mamy według 2-go pravra Keplera
= k yi — e2,
a więć
(ag)
d© ki 1—e2 d 7 r2
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
0929DRUK00001786 374 ROZDZIAŁ VII, UST. 82 W praktyk wzory (&e) Stosowane nie bywają. Wpływ abe
0929DRUK00001762 350 ROZDZIAŁ VII, UST. 77 77. Zmiana wartości spółrzędnych sferycznych gwiazdy z p
0929DRUK00001776 364 ROZDZIAŁ VII, UST. 79 Uwaga. Ponieważ jelt 2r; a0 Th°q . V sin2 1 ’’ wiecAv o
0929DRUK00001766 354 ROZDZIAŁ VII, UST. 77 Z tego wzoru rugujemy q, wpfówadzająi#d =»§3+ {([ — q),
0929DRUK00001770 358 ROZDZIAŁ VII, UST. 78 widzimy, że prawe ich strony różnij się tylko znakami. W
0929DRUK00001774 362 ROZDZIAŁ VII, UST. 79 Z ryciny widzimy, źe jest 4 = ISO0 + © — w, a, więc osta
0929DRUK00001778 366 ROZDZIAŁ- VII, UST. 79 We wzoraóh (184) i •(185)’ oraz (18$. i (187) pierwsze
0929DRUK00001780 368 ROZDZIAŁ VII, UST. 79 -dają czterem wartościom kąta O — X, różniącym się o 900
0929DRUK00001782 370 ROZDZIAŁ VII, UST. 70 Wzorem i (£S&) można nadać jeszóze inną postać. Pods
0929DRUK00001784 372 ROZDZIAŁ VII, UST. 81 Zajmijmy się najprzód wyznaczeniem wartości tej stałej.
0929DRUK00001790 378 ROZDZIAŁ VII, UST. 83 obserwacji. Bliższe szczegóły, dotyczące tej kwestji, mo
0929DRUK000017 52 40 ROZDZIAŁ Ijj
0929DRUK00001776 464 ROZDZIAŁ VIII, UST. 101 tyczne gwiazdy, a przez X, [3 je] spółrzędne prawdziwe
0929DRUK00001798 186 ROZDZIAŁ IV, UST. 42 Oczywiście i w zastosowaniu do czasu średniego ważny jest
0929DRUK00001750 338 ROZDZIAŁ VI, UST. 74 Gdy do obliczenia h — h zastosujemy wzory (141j i (188IV
0929DRUK00001756 444 ROZDZIAŁ VIII, UST. 97 Aby zastosować wzory (bi), musimy- utworzyć pochodne wy
0929DRUK00001766 154 ROZDZIAŁ III, UST. 36 3. W schód i zftohó d. G wiazda a Urscte majoris jest na
0929DRUK00001772 360 KOZDZIAL VII, UST. 79 ku punktowi wiosennemu, to długością apeksu jest oczywiś
0929DRUK00001782 570 ROZDZIAŁ XI, UST. 126 Otrzymujemy wiec: a, = lh 40" 23s.869 ijJ
więcej podobnych podstron