konie Turyngii na powszechny w Italii zasługują aplauz uwieczniony przez Kasiodora.
§ 44-
Pierwszy wiek przed Chrystusem wigilia nowej ery, wiek, który poprzedzał pojawienie się nowego światła, wszystkie z czasem ludy ogarnąć mającego jednością pojęć moralnych i wiary, był wiekiem zlania się materyal-nego ludów, w jeden wielki kolos państwem rzymskiem zwany. Kłótnie domowe Rzymu, przebywającego konwul-syjne przeobrażenie republikańskiej swej formy w cesarską , ucichają przed piorunującym rozgłosem jego legionów. Sulla, dyktator poskramia lud i Maryusza; Pom-pejusz zwycięża wielkiego Mitrydata, który od najpierwszej młodości był wprawny do rzucania pocisków na dzikich jeżdżąc koniach; Krassus zbuntowanych niewolników i Spartaka uśmierza. Antoniusz Katylinę swawolnego gromi; a Juliusz Cezar, zdobywa Galię. Jakoż Rzym zawdzięczając trzem głównym bohaterom tej epoki, spokój i sławę mu przynoszącym, naznacza Triumwirów, którym najwyższą oddaje władzę. Z tych Krassus ginie w wojnie grzeciw Partom, którzy na swych dzielnych koniach znieśli legiony rzymskie do nogi; Pompejusz pod Farsalą w znacznej części przez germańskie hufce pobity , niedopłynąwszy do Egiptu, ginie zamordowany w ucieczce; Juliusz Cezar zostaje jeden, a Rzym go dyktatorem i imperatorem ogłasza. Wkrótce stronnictwo republikańskie o świetnych czasach rzeczypospolitej marzące, zabija przywłaszczyciela w senacie. — Rzym, no-
142