9152S
8001

§ 52.

Utrzymanie i hodowla koni w Kzymskiem cesarstwie.

Rzymianie szczególną zwracali baczność na utrzymanie porządku i czystości w stajniach, oraz na dobór pokarmów i na cala hygijenę tych mianowicie koni, które się do wyścigów przeznaczały. Do czyszczenia używano rękawic, szorstkich z kory palmowej wyrobionych, potem szczotek ze szczeciny, gąbek, drewnianych nożów do ze-skrobywania potu i zgrzebeł; w stajni pokrywano konie guniami. Szczególną zwracano uwagę na czystość grzywy i ogona, które często wymywano i wonnemi napuszczano olejkami. Polux radzi wargi koni wodą i olejkami rozmiękczać- Grzywy urzynały się nieraz w szczotkę, albo się z lewej tylko podstrzygiwały strony, żeby się z prawej clelikatniejszemi wydawać mogły, albo też wcale nożycami tykanemi nie były, jak grzywa rumaka rzymskiego posągu Marka Aureliusza. Włosów szczotki kutowej nigdy nie tykano, uszy jednak najstaranniej wystrzygano, zkąd przysłowie aur es raclere. Tak zwane u nas an-glezowanie ogonów końskich, było w Rzymie w modzie; koń tak ozdobiony, którego equus curtus zwano, bywał corocznie bogowi wojny Marsowi ofiarowywany. Po pracy, konie myły się starannie ze szczególną na ich nogi uwagą; w ogólności bowiem panowało w Rzymie przekonanie, że korzystniejszem jest dla konia dbanie o jego czystość i ochę-dostwo, niżeli zadawanie mu obfitego pokarmu. Sądzono też, że pieszczoty i głaskanie młodemu udzielone koniowi podczas karmienia, pomocne mu do rozwoju były. Głównym pokarmem koni na stajni trzymanych, był w Rzymie jęczmień i słoma, tak jak dotąd na wschodzie. Oprócz

172