9152S0701

której używa nawet do polowań na ptaki. W niektórych miejscach Chili hodowla koni tym samym idzie porządkiem jak ona szła od wieków w Andaluzyi. Konie też miejsc takich żadnej prawie od koni andaluzyjskich nie przedstawiają różnicy. Degeneracya dotknęła tylko zdziczałe konie, z których te co się trzymają wyniosłości Cordilierów znane pod nazwą Puno-Pony największemu uległy zmaleniu.

W północnej Ameryce Meksyk jest najsłynniejszą stroną ze swej rasy koni i ze swych jezdeckich obyczajów. Tam to dawne hippiczne Hiszpanów zwyczaje zostawiły nie zatarte ślady, które już i w macierzystej nawet znikły ojczyźnie. Ronchero równie dobry jeździec jak Arab, pokłada całe swe szczęście w koniu. Treścią najmilszej dla niego w domowem gronie rozmowy jest jego znojów towarzysz, jego wesela źródło, koń jego. Ronchero zapala się, jego oczy błyszczą, włosy się jeżą,, dreszcz entuzyazmu przejmuje całe jego ciało przy wyliczaniu świetnych kasztanka przymiotów, albo niesłychanych wdzięków jego Tordillo o czarnej grzywie. Byle koń Ronchera miał chędogi żłobek i drabki, a w nich byle nie brakło porządnej wiązki liści kukurydzy i pełnej ziarna miarki, to żona jego może sobie jęczeć w domu chorobą złożona, jego dzieci mogą sobie biegać nagie na skwarnej słońca spiekocie, nieustraszony nasz Centaur ma się za szczęśliwego i śpi bez troski, a wszystko mu się we snach uśmiecha. Do zabaw hippicznych w Meksyku ulubionych, należy następująca• Dwóch jeźdźców wypuszcza swe konie w galop po równym gruncie, obaj biorą w zęby cugle, potem pochwytują się oburącz, usiłują ściągnąć się z siodła wzajemnie; rękoma splecione

39y