9152S
9101

Cztery barwy rzymskiego hippodromu zredukowano w Bizaticium do dwóch tylko: do niebieskiej (veneti) i zielonej (phrasini). Zmniejszenie liczby stronnictw zwiększyło czynność i siłę ich zawiści. Nie było odtąd ani prywatnej zazdrości ani publicznej nienawiści, któraby się pod płaszczykiem jednej z barw cyrkowych nieukrywała. Roku 445, stronnictwa staczały krwawe i zacięte w cyrkowych szrankach boje; w których wielka liczba widzów i aktorów padła ofiarą. Zajścia podobne przyjęły 532 roku rozmiary buntu, zagrażającego Justynianowi utratą korony i życia. Miasto krwią się zbroczyło, pożar zniszczenie powiększył, wojna domowa z całą okropnością swych następstw wstrząsła podstawami cesarstwa wschodniego, domowego pożycia pokój zachwiał się był nawet, bo chociaż się kobiety na cyrkowych nie okazywały widowiskach, silny one jednak brały udział w intrygach stronnictw, na hippodromie do walki występujących. Cesarz Justynian oświadczył się był, przy wstąpieniu na tron za stronnictwem niebieskiem; cesarzowa Teodora protegowała stronnictwo zielone i trzeba było uciec się aż do Belizaryuszo-wego oręża, żeby koniec położyć stron zaciętości.

Po tych wypadkach zamknięto cyrk na lat piętnaście, a gdy go odkryto, to on znowu przyjął charakter politycznego klubu, który do końca trwania państwa wschodniego, przeważny wpływ na losy cesarstwa wywierał. Pisarze bizantyńscy, opisując wstąpienie na tron którego z cesarzów nie zaniedbują nigdy uwiadamiać, za jakiem się on deklarował cyrkowem stronnictwem. Na cyrku to nieraz odbywało się ogłoszenie nowego pana. Lud przypatrywał się wyścigom konnym, kiedy mu się Justynian w cesarskiej ukazał koronie. Po cyrku, obnoszono na

183