94293001

214

I)R. POŻERSKI

Jako przykład możemy wskazać na lakkazę; nie posiada ona żadnego działania oksydującego, gdy jej nie towarzyszą sole manganu.

Niektórzy chemicy, opierając się na tej łączności fermentu z tym lub innym metalem, przywiązują bardzo wielkie znaczenie do metalu w działaniu fermentów. Mając nadzieję, że jeżeli z czasem przykłady podobnej zależności, jak lakkazy od soli manganowych, znacznie by się pomnożyły, może by się znalazła możność wytłumaczenia działania fermentów na podstawie fizykochemicznej i związania z objawami podobnymi do fermentacyi, które spotykamy u niektórych metali,jak na przykład w platynie w stanie koloidalnym.

Przygotowanie fermentów. Metody otrzymywania fermentów, oczywiście muszą się opierać na dokładnej znajomości ich własności. Ponieważ, jak widzieliśmy, wszystkie fermenty rozpuszczają sic w wodzie, a tu możemy dodać, i w glicerynie, przeto jasną jest rzeczą, że wyciągi wodne i glicerynowe a raczej maceracya w wodzie i w glicerynie tkanek, wytwarzających te fermenty, dostarczy nam cieczy, która zawierać¹ będzie w rozpuszczeniu fermenty poszukiwane.

Rozczyny otrzymane zapomocą tych inaceracyi nie są prawdziwymi roz-czynami tych fermentów, ponieważ w nich fermenty będą zawsze w połączeniu z białkami i skutkiem tego nie mogą one tworzyć rozczynów, podobnych do rozczynów soli mineralnych, lecz przeciwnie są do pewnego stopnia zawiesinami w wodzie, podobnemi do innych tak zwanych rozczynów fałszywych, czyli koloidalnych. Jak każdy koloid, ferment znajduje sic w niestałej równowadze; jest więc bardzo łatwo strącalny. Gdy do rozczynu fermentu dodamy wyskoku w ilości dość wielkiej, by strącić białka, ferment zostaje pociągnięty stratem i przyczepia się do niego. Podobnie gdy do rozczynu fermentu dodajemy kwasu fosforowego i chlorku wapniowego (Ca Cl₂), strącona sól mineralna (fosforan wapniowy') pociąga za sobą ferment, który osiada razem z solą. Gdy osad otrzymany w cieczy, zawierającej ferment, wyschnie, z proszku tego można ponownie zrobić wyciąg wodny, który będzie posiadał własności fermentu.

Ażeby więc przygotować ferment potrzeba:

po 1-sze przeinacerować przez kilka godzin w wodzie letniej tkanki, które zawierają ferment poszukiwany. W celu uniknięcia fermentacyi, zależnej od przypadkowych bakteryi, trzeba dodać do płynu iluorku sodowego (Na FI), lub chloroformu;

po 2-re po przesączeniu przez bibułę, lub po odcentryfugowaniu, dodać do mniej lub więcej przeźroczystego płynu 5-krotną ilość wyskoku 96°/₀. Osad, który przy tern powstaje, unosi za sobą ferment i po wysuszeniu może służyć do utrzymania fermentu.

Metoda jednak maceracyi tkanek nie wystarcza dla fizyologii. Pragnąc mieć fermenty, odgrywające rolę w trawieniu, musimy przedewszystkiem umieć je wykryć w sokach, wydzielanych przez gruczoły, i otrzymywać je z tych soków lub z gruczołów samych.

W tym celu możemy: po 1-sze otrzymywać soki z gruczołów danego