222
kanalik Eustachego (tuba Eustacliii), który jest wązkiein przedłużeniem tej jamy i kończy się w jamie nosowej. Ucho wewnętrzne siedzi w labiryncie. Jestto przestrzeń, zamknięta wklęsłemi ścianami w kości, będącej tylną ścianą jamy bębenkowej, napełniona płynem ciekłym, w którym nerw słuchu wielorako się rozgałęzia i stojąca w połączeniu z jamą bębenkową przez tak zwane okienko podłużne i niżej pod niem leżące okienko okrągłe. Labirynt, czyli błędnik, zawiera w sobie tak zwany przysionck, tudzież trzy półokręgowe przewody i ślimaka, składającego się z 2 */2 zakrętów. Fig. 95 wystawia go wpo-
Fig. 95.
większonym rozmiarze. Nerw słuchu rozgałęzia się częścią w przysionku, osiadłszy na rurkach, leżących w tych półokręgo-wych kanałkach i napełnionych właściwą cieczą, po największej zaś części w ślimaku, rozchodząc się tu w bardzo cieniuchnych niteczkach. Pojedyncze zakręty ślimaka przedziela na dwie części delikatna, do tych zakrętów równoległa i bardzo dziurkowata ścianka kościana, pełna komórek, w których końce nerwu słuchowego, rozprzestrzeniają się, jak to widać na figurze w miejscu, gdzie wnętrze ślimaka jest odkryte.
Przewód słuchowy zamknięty jest błoną bębenkową, do której na wewnętrznej stronie jamy bębenkowej przyrósł młoteczek trzonkiem swoim. Młoteczek spojony jest z kowadełkiem, a to stoi znowu za pomocą soczewkowej kosteczki Sylwiusza w połączeniu ze strzemionkiem, którego stopa zatyka rzeczone okienko