FizykaII36901

365

365

miejscu, niż patrząc wprost na nią bez użycia tej pryzmy. To samo musiałoby nastąpić, gdyby na pryzmę w tćm samem położeniu co pierwej pozostawioną padało tylko żółte światło; z tą jedyną różnicą, iżby miejsce pozorne obrazu szpary było nieco inne, mianowicie trochę więcej oddalone od ■prawdziwego miejsca, bo światło żółte jest bardziej łamliwe, niż czerwone i dla tego wskutek przejścia przez pryzmę większego odchylenia od pierwotnego kierunku swego doznaje. Gdyby te dwa gatunki światła ra-zem przez otwór w tym samym kierunku padały na pryzmę, Powstałyby dwa obrazy szpary, jeden czerwony, drugi żółty, ^ażdy w swojem miejscu, odpowiedniem łamliwości jego pro-^Di, a przestrzeń ciemna przedzielałaby obydwa. Widmo które widzimy, patrząc przez pryzmę na szparę, przepusz-^ZaJącą białe światło, jest wynikiem uszykowania się obok sie-\^c wszystkich częściom składowym światła odpowiednich obra-^w szpary, a w razie, gdy szerokość tejże jest bardzo mała, ^^ażda luka w szeregu tych obrazów okaże się jako ciemna linia.

y zaś w widmie słonecznem zawsze to same uszykowanie cie-^nych linii widzimy, z jakiegobądź materyału pryzma do opitych tu doświadczeń użytą zostanie, więc tym ciemnym li-ⁿ!°^m brakuje już w świetłe słonecznem odpowiednich promie-y ’ ^zanim się ono jeszcze do pryzmy dostanie. W widmie świa-^a lamp lub światła łojówki, analizowanego za pomocą pryzmy, ^{Dle w}*^^ać tych ciemnych linii; przeciwnie, przy użyciu światła świecy łojowej w części żółtej tego widma okazuje się jaśniej-