FizykaII45901

455

ściu lub siedmiu, z których większe są tćż stopniowo słabsze. Patrząc zaś na te dwa szkła w przezroczu, widzimy środek pier-

455

Fig. 245.

ścieni dokoła punktu ich zetknięcia biały, a barwy każdego pierścienia są dopełniającemi względem barw przez odbicie otrzymanych. Przy użyciu światła jednorodnego np. barwy czerwonej, otrzymujemy tylko czarne i czerwone pierścienie; średnica zaś ich tym jest mniejsza, im większy skaźnik załamania barwy. W białem świetle są więc pierścienie dla tego kolorami tęczy zabarwione, że pierścienie barw, pojedynczo wziętych, nie posiadają jednakowych średnic i wskutek rozmairego nakładania, mieszając się z sobą rozmajcie, sprawiają w oku wrażenie światła różnobarwnego. Wspomnioną czarną plamkę opasuje najprzód białe koło z niebieskawym wewnętrznym, a żółto-czerwonym zewnętrznym brzegiem. Po niem następuje drugi system pierścieni, złożony z wązkiej obrączki fioletowćj, okrążonej mocno błękitnym, potem słabo zielonym, następnie żółtym, a nareszcie czerwonym brzegiem. Trzeci system pierścieni, postępując od środka na zewnątrz, zawiera w sobie barwy widmowe w. następującym porządku: niebieską, zieloną, żółtą, czerwoną; czwarty: zieloną, żółto-czerwoną, .czerwoną, a w dalszych systemach pierścieni okazuje się jeszcze tylko barwa zielona i czerwona, niebieskawo-zielona, czerwona i czerwonawo-biała. Każdy z bar v?nych pierścieni uważa się jako całość osobną, a barwy, okazujące się w nich statecznie, rozróżniamy nazwami barw Igo, 2g°, — 5§° rzędu. Począwszy tedy od ciemnej plamy środkowej są:

^w I-ym rzędzie barwy: czarna, blado-niebies., biała, żółta, poinarańl czerwona.

55	Il-m	55
5ł	Iii-m	55
	lY-m	51
55	Y-m	55

fioletowa, niebieska, żóltawo-zielona, żółto-czerwona. purpur., indigo, jasno-zięb, jasno-żół., różowa, Itarinaz. niebieskawo-zielona, żółtajvo-czerwona slabo-czerwona słabo-zielona, biała, slabo-czerwona.