FizykaII46501

461

461

w prostej linii or dalej, lecz rozbiega się też na prawo i lewo, zbaczając od pierwotnego kierunku swego, a ustawiwszy w pewnem oddaleniu inną białą zasłonę -MN, równoodległe do tamtej AB, widzi się prócz jasno białego paska w miejscu odpowiadającego rozchodzeniu się światła w liniach prostych i dla tego znacznie szerszego niż szpara p, jeszcze po obu stronach kilka prążków barwnych, pood-dzielanych od siebie ciemnemi liniami. Podobne zjawisko barwnych prążków uważamy tćż w cieniu ważkich ciał nieprzeźroczystych, Fresnel podał inny doskonalszy sposób uważania tych prążków- Za szparę świetlną służy tu albo zwykła soczewka zbierająca, albo soczewka walcowa. Wiązka światła słonecznego wpuszcza się za pomocą heliostatu do ciemnej izby przez mały otwór w okienicy i prowadzi na rzeczoną soczewkę o krót-bieni ognisku; zasłona AB z otworem />, lub z brzegiem zaostrzonym, umieszcza się za soczewką dalej, niż jej ognisko, aby przejmowała część występującego z nićj światła ostrokręgowego. Powstałe zaś na zasłonie prążki inflexyjne uważa się za pomocą lu-Py tak samo, jak zjawisko interferencyjne przy doświadczeniu zwierciadłowem Fresnela. Fraunhofer zaś umieszczał-tafelkę

z uginającą szparą dającą się za pomocą śruby zwężać lub rozszerzać, {Fig.- 248) przed samem szkłem przedmiotowem lunety i patrzał przez nią na szparę w okienicy, ustawiając szkło oczne tak,