FizykaII50901

505    .

5) wskutek pojedynczego załamkniazas, jak przy nadzwy-czajnem załamaniu się w rzeczonym krysztale.

Z tego wynika, że obie wiązki, na które się dzieli światło, padające pod pewnym kątem na szklanną taflę, mianowicie wiązka promieni odbitych i wiązka promieni załamanych, są żu-pełnie tak spolaryzowane, jak promień zwyczajny i nadzwyczaj-ⁿy wskutek podwójnego załamania w spacie.

3)    Gdy powyższe doświadczenie w ten sposób odmięnimy, iż się pierwej wiązkę promieni słonecznych puści na aehroma-tyczną pryzmę spatu, a dopiero potem obydwie, wskutek podwójnego załamania powstałe, mocno rozbieżne wiązki pojedynczo, jedne po drugiej, prowadzi na ślifowaną szklanną taflę Pod Wspomnionym kątem, wówczas wiązka promieni zwyczajnych odbija się zupełnie od niej, jeżeli płaszczyzna padania jest równoległą od głównego przecięcia kryształu, a przechodzi całkiem przez nią, jeśli te dwie płaszczyzny stoją do. siebie prostopadle. Przy każdem innem nachyleniu tych płaszczyzn do siebie jedna część promieni doznaje odbicia, druga pojedynczego Załamania. Z wiązką promieni nadzwyczajnych rzecz się ma przeciwnie; te przechodzą zupełnie przez szklanną tafelkę, jeśli rzeczone płaszczyzny są od siebie równoodległe, a doznają zupełnego odbicia, skoro one zamykają kąt prosty; przy innem nachyleniu tych płaszczyzn do siebie jedna część odbija się, druga Przechodzi przez tafelkę. Poczerniwszy ją na odwrotnej stronie, znika światło w tych przypadkach, w których przez nią przejść k}' powinno.

4)    Gdy promień światła, padający na szkło pod rzeczonym kątem, nabywa przez odbicie i pojedyncze załamanie tych samych własności, co przez podwójne załamanie w spacie islandzkim, vvięc kryształ, ten w ostatniem doświadczeniu można zastąpić ślifowaną tafelką, albo stosem kilkunastu takich tafelek, jeśli się na nie puści wiązkę promieni pod wspomnionym kątem Polaryzacji. W takim razie promień, odbity od pierwszej tafel-ki szklannej, odbija się też zawsze całkiem od drugiej, ustawionej ^w pewnem od niej oddaleniu, jeżeli płaszczyzny, padania na °kie są równoodległe od siebie {Fig. 276 na na.s-t. sfrj, przechodzi zaś całkiem przez drugą, albo gdy ona na stronie odwrotnćj jest poczerniona, gubi się ,w niej zupełnie, skoro te dwie płaSZ-

Fizyka T. U.    64

I