FizykaII51601

512

512

a z tego nareszcie

II)

x = c-

Sin 2a -— sin 2,3    c. tan (a — (3)

sin 2a -j- sin 23 tan (« +    '

Ponieważ c = a _x//_f (§ 80 T. I), gdzie a jest amplitudą drgania, natężenia zaś jasności są proporcyonalne do ilości a‘\ więc także ilość x² jest miarą natężenia światła w promieniu odbitym. Jeśli on tedy, jak w tym drugim przypadku, jest pod prostym kątem do płaszczyzny padania spolaryzowany, tylko wtedy x — o być może, kiedy sin 2a — sin 23, zatem 2a -j- 2(3 = 180°, czyli = 90°, t. j. jeżeli promień odbity stoi prostopadle na promieniu załamanym, czyli promień, padający na ścianę ciała, jest nachylony do niej pod kątem zupełnej polaryzacji; co się z doświadczeniem wyżej podanem zupełnie zgadza. Oznaczywszy przeto natężenie jasności spolaryzowanego światła padającego^ liczbą 1, w razie, gdy ono spolaryzowane równolegle do płaszczyzny padania, będzie natężenie jasności

światła odbitego    załamanego *) zaś

HI)

j₂ W

sm‘

('* +£)

«T =

sin 2a sin 23

sin² (a

w razie zaś, polaryzacyi, prostopadłej do onej płaszczyzny, będzie jasność

światła odbitego    (^załamanego

tan² (a — p)    j-₃    sin 2n. sin 2/3

IV) J=-

tan² («    3) ’ (sin a cos a -j- sin (3 cos p')²

Jeżeli nareszcie padające światło ani równolegle, ani.prostopadle do płaszazyzny padania, ale ukośnie, do niej pod kątem <p jest spolaryzowane, nietrudno z tycli formułek otrzymać wyrażenia jasności tak dla promieni odbitych, jako też załamanych w takim przypadku. Znając bowiem położenie płaszczyzny polaryzacyjnej, zna się też położenie płaszczyzny drgań, która jest prostopadłą do tamtej, zatem na mocy twierdzenia o równo-ległoboku ruchów można ukośne drganie rozłożyć na równoległe do płaszczyzny padania i na prostopadłe do niej, a z tych składowych za pomocą powyższych formułek obliczyć jasność

) Ob. tom dodatkowy, tudzież Frosneia Ann. de chim. et de phys. T. 40, Pogg. Ann. X 22.