8
449
I
a wskutek
tego oin W — —
czyli dla bardzo małej wartości ką~
8
ta xp nareszcie \p — ^" > gdzie wielkość ilości e widocznie się
stosuje do odległości punktu L od wierzchołka D i do wielkości kąta nachylenia EDF obu zwierciadeł do siebie. Ponieważ jedno ramię kąta t/> odpowiada linii środkowej CM, wzdłuż której panuje jasność w każdem miejscu, gdziekolwiek się zasłonę postawi i jakiekolwiek, jest nachylenie obu zwierciadeł] ku sobie, jeśli tylko linia CM jest prostopadłą do tej zasłony, więc 8
zrównanie ip = —, wskazujące miejsca jasnych i ciemnych
Pasków, orzeka właściwie, iż wzdłuz linii, będącej drugiem ramieniem kąta y>, według wartości 8 ciągle albo ciemność albo jasność panować musi. Dla oznaczenia każdorazcwćj wartości tego kąta, a tem samem i odległości pojedynczych jasnych i ciemnych pasków od punktu M środkowej linii CM, przypatrywał się im Fresnel za pomocą lupy o krótkiej ogniskowej, ustawionej stosownie za białą zasłoną, na którę jest rzucone-widmo interferencyjne i wymierzał 1) tę odległość za pomocą nitki do Prążków równoodległej, stale połączonej z lupą, osadzoną z ca-grm tym przyrządem na śrubie mikrometrowej, nadającej lupie boczny ruch wzdłuż IZ. Według wymiarów, 'ściśle przeprowadzonych, najjaśniejsze i najciemniejsze paski w równych odległościach od zwierciadeł zbliżają się do środkowej linii CM i oddalają się od niej tak, iz punkta, należące do pewnego paska ńa poziomem przecięciu, wykonanem płaszczyzną AB CM, leżą właściwie na gałęzi hiperboli, której ogniskami są one dwa świetlne punkty A i B, jak to Fig. 244 (na nast. sir.) okazuje, gdzie po obu stronach środkowej linii jasnej CM leżą ciemne, Paski kropkowane, mające kształt hiperboli KK' K". Na obu stronach po takim ciemnym pasku następuje drugi jasny prążek. którego odległość od CM wystawia druga para gałęzi hi-Perbolicznych H H' II". Ponieważ te paski są krzywiznami hi-perbolicznemi, więc KB — KA = KB — A 'A = K"B — K"A = d
O bacz tom dodatkowy, tudzież Frcsncl- Pogg. Ann. T 3 str. 60. Fiiyka T. II. 57